32-daagse rondreis Namibië & Botswana
Ever wanted to experience the raw, wild heart of Africa? Teeming with wildlife and lush with extraordinary landschapes, Botswana and Namibia unfurl African dreams … our dream!
NAMIBIË
Als één van de laatste Afrikaanse landen werd Namibië pas in 1990 onafhankelijk, na een onafhankelijkheidsoorlog. Namibië ligt in zuidelijke Afrika. Dwars door Namibië loopt een plateau in noord-zuidrichting, geflankeerd door de Kalahari in het oosten en de Namibwoestijn (de oudste woestijn van de wereld) in het westen. De enorme zandheuvels van de Namib worden pas gestopt door de branding van de Atlantische Oceaan. Het noorden van Namibië is opmerkelijk vochtiger. De woestijnen maken hier plaats voor savanne en bos. Namibië wordt begrenst door 2 rivieren: de Kunene vormt de grens met Angola en de Oranje met Zuid-Afrika.
Namibië kent verschillende bevolkingsgroepen. In het noorden, dat het dichtstbevolkt is, wonen de Wambo, de Kavango en de Caprivi. In de meer centraal gelegen gebieden wonen de Herero en de Nama. Het onherbergzame noordwesten is het domein van de Damara en de Himba. De blanken maken een bescheiden deel van slechts 5% van de bevolking uit.
BOTSWANA
In 1966 werd Bechuanaland zonder bloedvergieten onafhankelijk en kreeg het de naam Botswana. De jonge republiek had geen rooskleurige economische start. De belangrijkste economisch activiteit was extensieve veeteelt, maar in 1967 kwamen enorme diamantvoorraden aan het licht. Dat zou in de jaren 70 en 80 de grootste economische groei ter wereld opleveren en het land tot een van de welvarendste van Afrika maken. NA het onafhankelijk worden van Namibië in 1990 en het invoeren van de democratie in Zuid-Afrika in 1994 (onder Nelson Mandela) zijn de banden met die landen aangehaald en functioneren ze gedrieën als motor voor zuidelijk-Afrika.
In het noorden van Botswana liggen 2 van de mooiste natuurgebieden van zuidelijk Afrika. Chobe geniet vooral bekendheid vanwege z’n tienduizenden dieren omvattende olifantenpopulatie. De Okavango Delta is een enorm moerasgebied dat is ontstaan op de plaats waar de Okavango de Kalahari instroomt. Naast grote aantallen krokodillen en nijlpaarden leven er talloze vissen en diersoorten. Het natuurreservaat Moremi beslaat een groot deel van de delta.
De Kalahari, leefgebied van de Bosjesmannen, beslaat meer dan driekwart van Botswana. Hoe meer je naar het zuidwesten reist, des te droger het landschap wordt. Savanne wordt steppe. De steppe gaat bij de grenzen met Namibië en Zuid-Afrika over in zandduinen.
In Botswana behoren de meeste mensen tot de Tswana. Van de andere, zeer kleine bevolkingsgroepen zijn de in de Kalahari levende Bosjesmannen of San het bekendst.
Zij zijn de oorspronkelijke inwoners van zuidelijk Afrika. Nog slechts enkele honderden leven op de traditionele manier, als jagers en verzamelaars in de Kalahari.
Een avontuurlijke reis met een zeer hoog kickgehalte.
Lees ons avontuur hieronder!
Hoi hoi …
wij zijn gisteren, maandag 11 april 2016 zo rond 13 uur lokale tijd (een uurke vroeger dan in België) goed aangekomen. Inclusief onze bagage.
Onze chauffeur Richard stond ons al op te wachten om ons naar de Arebbush lodge te brengen.
Puf, puf, ‘t is hier wel ne hottie … Vlotjes rond de 30°. Ons efkes hier wat georganiseerd en rond 18 uur was het diner. Om 19.30 uur ging bij ons het lichtje wel uit.
Dinsdag 12 april 2016
Morre morre, …Afrikaans voor goedemorgen!
rond 5.30 uur al wakker, ma super goed geslapen. Rustig op ons terraske, koffietje drinken.
Zalig wakker worden met de opkomende zon. Rond 7 uur een stevig ontbijtje genomen, toch zalig als ge het maar op te scheppen hebt. Stipt om acht uur was Bennie, de chauffeur van AscoCarHire hier om ons op te pikken. Jajaja, we krijgen onze wagen vandaag. Zeer benieuwd!
Het is al snel weer warm, vitaminekes D opdoen.
In de garage was het wel ‘big business’. We waren er echt niet de enige die zo’n bangelijke wagen kwamen ophalen. Na het invullen van de papieren met alle nodige handtekeningen krijgen we dan eindelijk de wagen. Zie hier!
Ozze Patrick is goed naar den uitleg aan’t luisteren se. Is wel mijne privé chauffeur de komende weken eh!
We hebben niet alleen een wagen, maar ook ineens onze slaapplaats mee!
Vet bakske met een daktent.
Deze auto is nog vrij nieuw, heeft slechts 4876 km op de teller staan. Na dat we alle uitleg hebben gekregen, kunnen we er mee vertrekken. Spannend want het is niet alleen wennen aan de wagen, ze rijden hier ook nog links e.
Flink wat boodschappen gedaan en in de auto al een bikke georganiseerd, want morgen vertrekken we echt op onze rondreis. Eerste etappe naar Sesriem/Sossusvlei 🙂
Net nog lekker gaan eten in het restaurant.
Een visje met frietje voor ozze Patrick.
Ons bibike een African chicken curry in een mini 3-potje. Lekker!
Voilà dit was het een beetje voor Windhoek.
13 april 2016
Goedemorgen,
na een laatste ontbijtje in Windhoek nog een paar kleine boodschapjes gedaan. Rond 9.15 uur kunnen we dan op weg naar Sesriem/Sossusvlei.
De bedoeling was om via Rehoboth naar de Remshoogte Pass te rijden, maar dat hebben we ergens gemist waar door we er 348 km overdoen, vooral over gravel!
Op onze weg zien we plots een giraf staan en een beetje verderop enkele stokstaartjes die er als een speer van door gaan.
Rond 14 uur arriveren we op de kampplaats, jeetje was is het hier heet.
De temperatuur gaat hier vlotjes over de 35°, puffen, maar een zwembadje is de redding 😉
Wij krijgen kraal nummer 20 toegewezen, tof just naast de wc- en doucheblok. Chanceke. Voor het eerst ons tentje opgezet, een makkie!
Na de lunch nog een frisse duik in het zwembadje en voor de rest rust, wennen aan de hitte, we zitten dan ook wel in de Namibwoestijn e!
Een warm windje komt opzetten, alle föhn- en mistralwindjes te gelijk precies, hottie!
Nog een verfrissende douche en dan slapen. Onze wekker gaat morgenvroeg om 4 uur, op naar Sossusvlei/Deadvlei!
14 april 2016
4 uur … tuut tuut tuut … autch … nog vroeg, maar verse koffie doet wonderen!
Onze campsite is op één na de enige campsite die in het Namib-Naukluft NP ligt, wat maakt dat wij om 5.15 uur mogen vertrekken en voor zonsopgang bovenop Dune 45 kunnen staan. Here we go!
We zijn niet de enige die die kant opgaan. Dune 45 is een toeristische trekpleister in de Namibwoestijn. De duin kreeg die naam omdat hij exact 45 km van Sesriem ligt.
Voorzichtig rijden we naar de duin want het is nog donker en je weet hier nooit wat je op de weg tegen komt en de dieren hebben altijd voorrang, ALTIJD!
Net tegen dat madam soleil verschijnt zijn we boven. Het panorama is adembenemend. De volgende foto’s spreken voor zicht.
Pat gaat als eerste naar boven. En we zijn niet alleen hoor!
Geweldige zonsopgang, amai.
Na dat iedereen foto’s van de zonsopgang heeft, gaan ze alweer terug naar beneden. Wij blijven nog even boven zitten, genieten van de stilte en het panorama! Zo prachtig!
Langs de zijflank kunnen we sneller naar beneden lopen, best zwaar in de diepe mulle zand, vooral al het zand dat je mee zeult in je schoenen!
Eens terug beneden en het zand uit onze schoenen hebben verwijderd, nemen we nog een ontbijtje voor we naar het volgende punt rijden, Deadvlei …!
Het is ondertussen 8 uur ‘s morgens en al 26°. Vanaf de parking kan je enkel met een 4×4 of een 4×4 shuttle verder, hiervoor hebben we voor ons Hiluxje gekozen e en ozze Pat doet hier 4×4 ervaring op. Oef het is gelukt, niet vast geraakt. Ondertussen lopen de temperaturen op tot boven de 30°, wat maakt dat de wandeling van de parking tot aan de vallei best heftig is, maar het is het waard, zie foto’s!
Zo mooi, zo warm, zo desolaat en na een tijdje waren de meeste bezoekers weg, dus zo stil … gewoon geweldig !!!
Nadien zijn we op het gemakske terug naar de kampplaats gereden waar we voor de rest van de dag relaxen met af en toe een frisse duik in het zwembadje. Het is echt wennen aan de hitte. De temperatuur piekte vanmiddag tot 42°.
Morgen rijden we door naar onze volgende bestemming … Swakopmund …
Toedeloe
15 april 2016
Goedemorgen!
Van morgen nog een ontbijtje genomen in het restaurantje van de kampplaats. Was niet echt een aanrader, dik een half uur wachten voor twee eitjes en we waren alleen en we wilden zo graag op tijd vertrekken, ma goed we zitten in Afrika en is meestal polé polé e! Om 8 uur vertrokken naar onze volgende bestemming: Swakopmund, gelegen aan de Atlantische Oceaan. Via de Solitaire en de Kuiseb Pass rijden richting kust.
Onderweg steken we de ‘Steenbokskeerkring’ over, even stoppen voor een fotootje. Er stonden 3 Zuid-Afrikaanse motorrijders even te pauzeren, effe een klappeke meegedaan en dan weer verder!
Het landschap veranderd voortdurend. De Kuiseb Pass is ook wel heel speciaal, precies dat je op een andere planeet bent, raar …!
Wel zalig zo dat wijde, ruimte en stilte. We waren hier helemaal alleen, heerlijk!
Zo rond 13 uur waren we in Walvis Bay aangekomen en zijn we recht naar de haven gereden. We hadden graag met ons Hiluxje een 4×4 toerke gedaan over het strand in Sandwich Harbour (het wordt omschreven als één van de mooiste wetlands van Namibië, maar we waren een half uurke te laat. Het werd hoogtij waardoor de oceaan tot tegen de duinen komt, dus geen strand meer om over te rijden en in de duinen mochten we niet alleen rijden wegens veel te gevaarlijk. Jammer maar veiligheid boven alles. Maar niet getreurd, we reserveerden al vast onze boottrip voor de volgende ochtend bij Mola Mola Safari’s en reden dan verder naar Swakopmund voor onze overnachting, de rit duurt een half uurtje.
Ons hutje bij de zee.
We overnachten in de Stiltz. De Stiltz is een architectonisch meesterwerk, midden tussen de wild groeiende tamarisken bij de monding van de Swakoprivier.
Onze Pat die de pasta (overschot van gisteren) even opwarmt voor de lunch.
Daarna trekken we het kuststadje Swakopmund in voor een aantal boodschapjes.
Op aanraden van vrienden gaan we ook even langs bij restaurant The Tug, reserveren voor diner kon niet, want het was volgeboekt, maar één van de obers zei dat we ‘s avonds nog eens konden langs komen en dat er dan misschien nog wel een plaatske vrij kon zijn op het terras.
The Tug is een restaurant ondergebracht in een oude scheepsromp, dat vooral beroemd is om zijn schaal- en schelpdieren, maar de steaks zijn ook niet te versmaden. De bar heeft zijn onderkomen gevonden op de commandobrug.
We zijn ‘s avonds inderdaad teruggegaan en chance, plekske vrij op het terras!
Zie hier de Tug Extravaganza (voor 2 personen) en da met een goe glaske wijn, zalig! Geloof mij dit was overheerlijk en een mooie manier om de dag af te sluiten!
Morgen weer vroeg uit ons bed, een half uurke terug rijden naar Walvis Bay voor onze boottrip!
16 april 2016
Amai, heerlijk geslapen en al vroeg aan het ontbijt! We moeten om 8.30 uur in de haven van Walvis Bay zijn voor onze geplande boottrip.
Het is een gezellige drukte in de haven en de zon is ook weer flink van de partij, smeren maar. Er staan heel wat mensen te wachten voor hun geplande boottrip!
En worden direct al verwelkomt door een zeehondje en een pelikaan!
Op ons bootje zitten we gelukkig maar met 10 mensen, jippie!
Na dat we de haven uit zijn, krijgen we het gezelschap van een pelikaan en een zeemeeuw.
De zee is zeer rustig, gelukkig voor ons bibike. Op onze vaarroute zien we heel wat zeehondjes die nieuwsgierig komen kijken en acrobatische kunstjes vertonen.
Een heel eind uit de haven liggen er allemaal tonnen in het water aan een lijn. Het is een oesterkwekerij. Aan elke ton hangt een mand met ongeveer 1000 oesters in en dat maakt dat er op dit moment ongeveer 10 miljoen oesters in manden hangen.
Dit wrak ligt vlakbij de oesterkwekerij, varen kan niet meer, maar wordt nog wel gebruikt om oesters te reinigen, dit gebeurt om de 6 weken.
De oesters zijn hier na 8 à 9 maanden rijp, dat komt door de gunstige invloed van de Benguellastroom die koud water aanvoert met veel zuurstof en plankton. De Franse oesters hebben meestal zo’n 2 jaar nodig om te rijpen.
We varen nog verder, richting Pelican Point.
Waar we een kolonie pelsrobben kunnen horen en ruiken. Er zitten ook héél véél aalscholvers, die al evenveel lawaai maken.
We spotten ook nog een paar dolfijntjes, leuk leuk. Genieten hoor! Daarna ging het terug richting haven terwijl we werden getrakteerd op ‘champieter’ en enkele hapjes, waaronder uiteraard oesters. Een bikke snot met zeesmaak, eeeeeeikes niet mijn ding!
Tot we terug in de haven waren, hadden we het gezelschap van meneer zeemeeuw en mevrouw pelikaan en tot slot kwam er nog even een zeehond aan boord! Moet kunnen, toch!
Rond 12.30 uur terug in de haven en ondanks het smeren toch wel verbrand.
We stoppen nog even aan de Spar, ijs kopen voor onze drankjes in de koelbox koel te houden, maar ook een lekker Magnum (ijsje) voor ons innerlijk te verkoelen!
En dan rijden we door naar onze volgende kampplaats Spitzkoppe, terug een beetje landinwaarts!.
De Spitzkoppe kan je met zijn 1728m hoog al van ver zien, men noemt het ook de Afrikaanse Matterhorn.
We mogen onze staanplaats zelf kiezen en nemen de verst afgelegen achter een flinke rotsblok. De ondergaande zon kleurt de rotsen mooi, zalig!
Je hoort hier enkel vogeltjes fluiten, een hagedisje wegschieten, een klipdassie dat vanop de rotsen alles in het oog houdt en naarmate het donker wordt, hoor je krekels voor de rest niets, helemaal niets! Een oorverdovende stilte, de max!
We verkennen nog even de omgeving voor het helemaal donker wordt, zo mooi. Wanneer het helemaal donker is, kruipen we weer in ons tentje, morgenvroeg gaan we al weer op pad. Bestemming Ugab Rhino Camp, met een ommetje langs Cape Cross.
17 april 2016
Goedemorgen allemaal,
alweer op tijd uit ons beddeke. Wakker worden is hier op Spitzkoppe Restcamp zalig, niks, niemand, alleen wij en de natuur. De opkomende zon maakt de omgeving hier een spektakel!
Vandaag rijden we verder naar Ugab Rhino Camp, maar we maken eerst nog een ommetje via Cape Cross om de pelsrobben te zien. Van het binnenland terug naar de kust en terug naar het binnenland! Op het filmpje hieronder kan je de diverse wegen zie die wij op het traject van vandaag passeerden…
https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Favontuurlijkereizen%2Fvideos%2F880576598755326%2F&show_text=0&width=560
Te beginnen met een zoutweg richting de kust, gevolgde door een gravelweg waar we een rennende struisvogel spotten en we eindige ons parcours op een heavy off road.
Bij Cape Cross verzamelen jaarlijks in de paartijd (november – december) tot maar liefst 250 000 Kaapse pelsrobben, ze worden ook wel de Afrikaanse beren genoemd. Bij de receptie betalen we 80 N$ per persoon + nog eens 10 N$ voor ons Hiluxje, daarna mogen we verder rijden tot aan de kolonie. Je ruikt en hoort de pelsrobben als van ver en dachten wij dat we op Pelican Point (boottrip) veel pelsrobben hadden gezien. Dat was nog niks met wat we hier te zien kregen.
Ze hebben het wel knap aangelegd. Men heeft hier houten loopbruggetjes gemonteerd zodat je vrij dicht tot bij de pelsrobben kan gaan zonder ze te hinderen. Onder die loopbruggetjes liggen heel wat pelsrobben in de schaduw.
Die loopbruggetjes hingen vol pelshaar, beetje goor … jakkes!
De kleine puppy’s zijn toch wel echte cuties e. Hier en daar lag er ook eentje dood.
En dan zijn er nog wat zonnekloppers!
Op de achtergrond in het water krioelt het nog van de pelsrobben.
Zij die stoer genoeg zijn voor een frisse duik in de oceaan.
Zij die liever lui dan moe zijn !
Onze Pat heeft effe gefilmd om te laten zien hoe het eraan toe gaat, heftig. Nadien dus terug landinwaarts gereden.
Onderweg nog een stukje zoutkristal gekocht. Langs de weg zag je kleine tafeltjes staan met zoutkristallen. Er lag een kaartje met de prijs bij en een potje waar je je geld kan in deponeren!
De omgeving wordt terug ruwer, meer steen en rotsachtiger … op deze vlaktes groeit niet echt veel, maar wel de Welwitchia Mirabilis … een kegeldragende, naaktzadige plant. Er zijn zowel mannelijke als vrouwelijke planten.
Voor de bestuiving is de plant afhankelijk van de rode welwitchiakever!
In deze rotsige omgeving zie je de Oryx of gemsbok amper staan!
In de open vlakte is deze Jakhals dan weer heel makkelijk te spotten.
En dan naar onze volgende kampplaats, Ugab Rhino Camp. Deze kampplaats ligt ook tussen de rotsen, zeer afgelegen en het laatste stukje is een beetje off road. Dat vindt ozze Patrick de max!
Het is hier ook zeer warm, de thermometer piekt tot 42° en we maken van de warmte en de wind gebruik om een beetje kledij te wassen en drogen. Na het avondeten kruipen we in ons tentje, de hitte vergt veel van onze energie. En morgen hebben we een heel stuk heavy off-road parcours op het programma staan,
ozze Pat kijkt er al naar uit, spannend!
18 april 2016
En dan …
Goedemorgen, Patrick is al vroeg uit de veren en bezig met koffie te maken, mmm lekker!!! Een stevig cornflakes ontbijtje genomen, een beetje opfrissen om dan weer op weg te gaan,maar toch niet zomaar op een weg!
Vandaag rijden we naar Mowani Mountain Restcamp, niet op asfalt, niet op gravel maar heavy remote off-road, zeer scherpe rotsen hier en daar!
Hopelijk blijven onze banden en wij gespaard van pech, na 2 uur rijden zijn we al 10 km verder!
Uiteindelijk doen we 4 uur over zo’n 50 km, gaat traag en de scherpe rotsen zijn zeker niet overdreven, maar jongens toch, de omgeving is zooooo mooi … echt wel!
Op onze route passeren we de ‘Burnt Mountain’, de verbrande berg. Deze berg ontleent zijn naam aan het feit dat de uit zwart geworden kalksteen en zwart doleriet bestaande platte berg eruit ziet alsof er net een alles verwoestende brand overheen is geraasd!
Niet ver daar vandaan stoppen we bij de ‘Organ Pipes’, de orgelpijpen. Deze basalten zuilen staan in een rivierbedding, ze zijn tot 5 m hoog en meer dan 100 miljoen jaar oud. Op zicht vinden we het niet echt waauuuww, maar we wilden het toch even laten zien!
Van hier rijden we verder naar onze kampplaats. Na het inchecken gaan we nog opzoek naar een foodstore, maar veel vinden we niet, gelukkig wel een paar kleine zakjes ijs om onze drank te koelen. Het is heet!
We moesten ook nog opzoek naar diesel voor ons Hiluxje, effe kijken op de gps of er ergens een benzinepomp is en ja hoor, gewoon de gps volgen ‘tracks for Africa’ is de max! Hij brengt je midden in de bush waarvan je denkt ‘waar rijden wij in godsnaam naar toe’ niets is minder waar! In de middel of nergens staat gewoon een benzinestationneke, echt gewoon de max. Dit kan alleen maar in Afrika! Uiteindelijk stoppen we nog aan het ‘Damara Living Museum’ om een paar vuurstokjes te kopen, alleja stokjes om vuurtjes te maken volgens Damaratraditie. Om voor 5 voor 5 komen we daar nog aan, de zaak sluit om 5 uur. We lopen het domeintje nog binnen, oeps niemand meer, enkel de waakhond die alles behalve geïnteresseerd is in ons. Je kan zo het winkeltje binnen lopen, want dat is hier allemaal open lucht. We nemen 3 van die vuurstokpakketjes mee voor 100 N$ het stuk, leggen 300N$ onder een steen en hopen dat ze het de volgende vinden, bikke raar gevoel om het zo te doen, maar leek ons het eerlijkste om te doen!
De kampplaats is eigenlijk wel zeer fijn! Het is weer gelegen tussen de rotsen, hoe vinden ze die plekjes toch telkens opnieuw. Er is een heel basic open lucht keukentje gemaakt, het stopt bij een afwasbak, maar wel handig en er is ook nog de open lucht badkamer en toilet, super de max! Kei knap gedaan! Ondertussen zijn het niet 3 maar 7 staanplaatsen en de douche is wel warm.
Een minpuntje waar niks aan te doen is, ontzettend vervelende kleine vliegjes die de hele tijd rond je oren zoemen en er soms in kruipen, gggggrrrrrr! Hier word je zot van, ozze Pat had er een oplossing voor!
Na het avondeten nog even verfrissen onder onze coole douche, zalig en dan weer slapen! De rust en de stilte is opnieuw oorverdovend en vallen als een blok in slaap!
19 april 2016
Heerlijk geslapen, kopje koffie en een licht ontbijtje en we kunnen weer op weg. De zon is ook al snel van de partij met de warmte !
Na 36 km hebben we al onze eerste stop, namelijk het ‘Petrified forest’, het versteende bos!
Het is een nationaal beschermd monument sinds 1950. Sommige bomen zijn 300 miljoen jaar oud. De bomen lagen ooit begraven onder zand, dat er voor zorgde dat het hout niet verging. De afzonderlijke cellen werden door kiezelzuur geconserveerd. Wind en regen hebben uiteindelijk de stammen weer blootgelegd. Entree 50 N$ per persoon en 20 N$ voor Hiluxje!
Na het bezoekje aan het versteende bos rijden we verder naar Outjo om opnieuw boodschappen te doen vooral water wat dat gaat er super snel door. En hier boven zie je enkele verkeersbordjes die we op onze weg tegenkwamen, best grappig!
Ook dit beestje kruist ons pad … een mooie groene kameleon op de asfalt …
Ozze Pat had dat goed gespot want dat is niet zo’n groot beestje.
Van Outjo is het niet meer zover naar Etosha N.P., eindelijk, eindelijk kunnen we beestjes gaan spotten en dan nog wel in Etosha! Wij hebben hier al ontelbare documentaires over gezien en nu gaan we er zelf 3 dagen rondtoeren en gamedriven!
Etosha N.P. is de belangrijkste bezienswaardigheid van Namibië. Vanwege zijn ligging en uitgestrektheid behoort het tot de mooiste beschermde natuurgebieden ter wereld . Het park heeft een oppervlakte van 22 270 km². De witte Etoshakleipan (etosha = grote witte plaats) beslaat 5 000 km², bijna een vierde van de totale oppervlakte.
Okaukuejo is onze eerste campsite . Dit is ook het hoofdkantoor van Etosha N.P. waar we onze permit moeten betalen en in het plaatselijke winkeltje schaffen we ons meteen een map van het park aan. Hiermee kunnen we perfect zien welke routes we kunnen volgen! Laat het beestjes spotten beginnen.
De jakhals.
Een dark chanting goshawk (valk)
Een rode hartebeest.
Wat een cutie.
Een drinkende giraf blijft altijd speciaal om te zien hoe hij/zij door de benen gaat om te kunnen drinken!
Een steenbokje.
Een springbok.
De Oryx of gemsbok, de nationale bok van Namibië.
En net voor de zonsondergang en we de kampplaats binnen rijden, spotten we aan de Nebrownii waterplaats een aantal leeuwen. Onze eerste katjes deze reis, de max. De kampplaats heeft ook een verlichte waterplaats. Na het avondeten zijn we eens een kijkje gaan nemen, geweldig. Kijk wat we daar zien!
Het is niet makkelijk fotograferen in het donker. We zagen een aantal zebra’s en maar liefst 5 zwarte neushoorns. Hier zie je er eentje.
Een geweldige manier om onze eerste dag gamedrive af te sluiten, smaakt naar meer!
20 april 2016
Tuut tuut tuut, om 5 uur opgestaan en om iets na de zessen waren we al weer op weg!
We stoppen nog efkes bij de waterplaats Nebrownii waar we gisterenavond de leeuwen hebben gespot en die hebben nu plaats gemaakt voor hyena’s!
Al gamedrivend naar onze volgende kampplaats Halali.
De waterplaatsen Sueda en Salvadora liggen er verlaten en zeer droog bij.
Een Kori Busterd.
Het is raar om te zien hoe droog sommige plaatsen zijn en dan is er ineens toch nog een lekje water.
Rietfontein, ook een waterplaats, is wel heel mooi. Er is nog water, heel wat bokjes komen hier drinken.
Springbokjes.
Wat machtsvertoon tussen 2 zebra’s.
En er komt ook een zwarte neushoorn in de verte aangewandeld. ‘T is dan ook dorstig weer e.
Mooi plaatje zalle!
Tegen de middag zijn we in Halali en nemen er een lunch in het restaurant, kopen we ijs zodat we onze drank nog kunnen koelen, maar ook een ijsje om onze innerlijke kant weer wat af te koelen.
Op deze kampplaats is er ook een waterplaats ‘Moringa’, waar al even een kijkje zijn gaan nemen na de lunch.
Moederkloek met haar kids op stap.
In de late namiddag zien we nog een cheeta met een prooi. Het was al 4 jaar geleden dat we nog eens een cheeta van zo dichtbij zagen. Yeah!
We konden hem/haar filmen terwijl hij/zij zich te goed doet aan een prooi . Ondertussen zien we in de verte de lucht dreigend worden. Zou er dan toch een beetje regen komen? Het regenseizoen is al wel voorbij, maar zoveel is er niet gevallen.
We stoppen nog heel even aan de Etosha Pan Lookout, zo wijds en zo desolaat. Tegen zonsondergang moet iedereen weer binnen zijn op de kampplaats. Het wordt heel snel heel donker!
Terwijl we ons potje aan het koken zijn, krijst daar een kind effe de hele kampplaats bijeen. Ik denk dat zowat iedereen die in de buurt was, even verstijfde. De gil ging door merg en been! Wat bleek! Het kind was in het donker op een honingdas gebotst. De beestjes zaten op de vuilbakken opzoek naar hun avondeten. Ook al zien ze er eigenlijk wel heel schattig uit, ze kunnen héééél agressief uit de hoek komen. Na het eten gaan we nog effe terug naar de waterplaats van deze middag op de kampplaats zelf, nu is deze verlicht.
Grote krekel, denk ik, die op ons pad kruist.
Er zit veel volk aan de waterplaats en ja hoor, toevallig zijn er weer 5 zwarte neushoorns, geweldig! En fotograferen in het donker lukt steeds beter, woehoe!
Na een half uurke keren we terug naar onze tent, uitgeteld.
21 april 2016
Goedemorgen
vandaag rijden we naar onze laatste kampplaats in het Etosha N.P., nl. Namutoni. Rap een verfrissend doucheke en een koffietje en we zijn weg. Het is zo’n 75 km rijden, niet zo ver dus, maar we doen het alweer gamedrivend e!
Dit is een witte neushoorn, kan je zien aan de brede lip.
Een buizerdje.
Voor de lunch stoppen we aan een waterplaats, een lunchke met een bangelijk view!
Een drinkende giraf blijft toch een specialleke om te zien.
En zie hoe moeder en kind hier knuffelen.
Een kleine groene bijeneter.
Blauwe kraanvogels zagen we nog nooit in het wild. Waauw!
De natuurlijke waterplaatsen zijn meestal helemaal opgedroogd, maar de kunstmatig aangelegde waterplaatsen bieden gelukkig nog wat water aan de beestjes!
Wanneer we toekomen in Namutoni is het alweer bloedheet. We checken in en mogen opnieuw ons plekjes kiezen. We zetten ons tafeltje met stoelekes op onze kampplaats en zijn dan weer weg.
We volgen de route rond Fishers Pan, maar dat levert heel weinig op. Dan maar terug naar de kampplaats om even te verkoelen in het zwembad. We hebben echt wel last van de hitte. Rond 16 uur doen we een nieuwe poging en volgen we een weggetje ‘Dik Dik Drive’ genoemd naar een bokje, Kirks dikdik. Dit is een heel klein bokje van 5 à 6 kg en komt uitsluitend voor in Namibië, meer bepaald op het Waterberg Plateau en in de buurt van dat weggetje (dat we volgen) in Etosha N.P. Chanceke, we zien zowel een mannetje als een vrouwtje, wijs!
Geef toe, dit is toch wel een heel schoontje e, het vrouwtje!
Dit manneke mag er ook wel zijn, niet?
Op dat zelfde weggetje komen we onverwachts uit bij een zwarte neushoorn die net naast de weg in de bush staat … is dat effe verschieten!
Deze rhino bekijkt ons even schrikachtig en bolt het dan af, dju, deze hadden we heel graag in close up gehad, ma da takske moet natuurlijk weer just voor de lip hangen. Doeme toch!
We zien nog een laatste keer de Kirks Dik Dik en rijden dan terug naar onze kampplaats.
Ondanks het feit dat we niet zo heel veel beestjes kunnen spotten, hebben we al weer een heerlijke dag gehad. De verlichte waterplaats laten we voor wat het is en we kruipen weer moe maar voldaan in ons bed. Morgen verlaten we Etosha NP, weer een park dat we kunnen afvinken in Afrika!
22 april 2016
Vandaag weer op tijd opgestaan, al gamedrivend rijden we naar de gate om Etosha N.P. te verlaten. We zien best nog wel wat beestjes!
De gevlekte hyena hebben we de voorbije dagen meermaals gezien.
De gestreepte mongoose.
Een koningswida.
En dan zien we plots deze jongen liggen, een witte leeuw . Dit zagen we nog nooit eerder in het wild.
Dan staat hij op om te gaan drinken en aan de manier van stappen, kunnen we zien dat hij een mannetje op leeftijd is.
Daar legt hij zich in de schaduw om te rusten. We laten deze jongen rusten. Wel blij dat we deze witte leeuw nog gezien hebben.
We stoppen nog een keertje om te picknicken, zit deze schoonheid op een takje boven ons hoofd, zo mooi!
Het is zo rustgevend om te zien, de grote open vlaktes, hier en daar een bokje!
Gelukkig is er hier en daar nog water!
Tot slot verlaten we het park en rijden we naar Grootfontein waar onze volgende kampplaats ligt, Roy’s restcamp!
Onderweg stoppen we bij de Hoba Meteoriet. Deze blok weegt meer dan 50 ton, is bijna 3 m lang en 1 m dik en is het zwaarste uit het heelal afkomstige metalen object dat ooit gevonden werd.
Deze meteoriet werd ontdekt door Jacobus Hermanus Brits ontdekt in 1920. Volgens wetenschappelijke berekeningen zou deze meteoriet zo’n 80 000 jaar geleden de aarde getroffen hebben.
De rots is samengesteld uit 82,4 % ijzer – 16,4% nikkel en 0,76% kobalt. Andere spoorelementen die aanwezig zijn: koolstof, zwavel, chroom, koper, zink, gallium, germanium en irridium.
De Herero noemen Grootfontein ‘Otjivandatjongue’ = luipaardheuvel – al lang voor dat de blanken arriveerden. Hier gaan we opnieuw boodschappen doen voor we naar de kampplaats rijden.
Het is een gezellige kampplaats en wij zijn de enige kampeerders, bij het diner zijn er nog 2 andere koppels maar die slapen in de lodge. Het is een gezellige kampplaats waar de eigenaar zeer creatief is geweest met oude materialen en het ligt in de middle of nowhere!
Morgenvroeg weer op tijd uit ons bedje … slaaplekker!
23 april 2016
Na het ontbijtje weer op weg naar de Caprivistrook, een ritje van 450 km!
Het is een smalle strook Namibië tussen Angola en Botswana. Hier kijken we naar uit!
We hadden gelezen dat de Caprivistrook niet zo toeristisch is en dat het qua natuur een totaal ander stukje Namibië is, veel groener!
Onderweg krijgen we heel wat kralen met hutjes te zien, zeer opvallend. We krijgen al heel snel de indruk dat dit wel een heel armer deel van Namibië is.
Tegen de middag zijn we op onze kampplaats ‘Ngepi Camp’. Hier blijven we 2 dagen.
We hebben een plaatske vlak bij de Kavango rivier, kei gezellig en zoveel water. Dit hebben we in dagen niet meer gezien!
https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Favontuurlijkereizen%2Fvideos%2F890053834474269%2F&show_text=0&width=560
Dit bruggetje gaat over de Kavango rivier. Hier moesten we over om naar onze kampplaats te rijden of als we naar het park reden. Een paar weken eerder stond dit bruggetje volledig onder water. We gaan even lunchen in het restaurantje en informeren ons nog even over een boottripje.
Na de lunch rijden we naar het Bwabwata N.P. Het is niet zo ver en het deel waar we mogen rijden is niet zo groot. De inkom is twee keer niks, dus voor 3 uurtjes nog de moeite!
De gnoe.
De litschiewaterbok of Red Lechwe.
Een koereiger.
Waterlelies zo ver je maar kan zien.
Een hele mooie roofvogel. Ken de naam niet, ik denk dat het nog een zeer jonge vogel is.
Dit is een paardantiloop of bastardgemsbok (roan antelope), deze zagen we nog nooit eerder.
Een buffel die een badje neemt met een koereiger op de rug, goh zoveel water!
Waar water is, is ook de Afrikaanse visarend.
De Afrikaanse Jacana.
De kleine reiger.
En daar heb je de reuzen van het park.
Een hartenbeest met een jongske.
De Lelkraanvogel, ook een primeur voor ons.
Een spoorwiekgans.
Een reuze baobab.
De Tsessebe of lierantiloop.
En zie hier, de familie sabelantiloop. Deze zagen we ooit al een keer, maar van heel heel ver, zo mooi!
Tegen 17 uur lokale tijd, want hier wordt de tijd overgenomen van Zuid-Afrika rijden we terug naar onze kampplaats. Blij dat we morgen terug naar dit parkje kunnen komen, zo mooi!
Terwijl ozze Pat een kampvuurtje aanstak en ons vleesje ging braaien, zorgde ik voor de patatjes en de groentjes, maar koken en daarna eten was wel een beetje ‘hel’. Er kwamen plots ontzettend veel kleine vliegjes op ons af, op onze lampjes, jakkes. Ik had mijn laptopje nog opstaan en in een mum van tijd zat het hele schermpje vol … eeeeeiiiikes!
Eens in ons tentje was het genieten van de geluiden die we hoorden, vooral de hippo’s die eigenlijk vlakbij ons in de rivier zaten, geweldig!
24 april 2016
Tuut tuut tuut
5 uur als ons wekkertje gaat. Voor we ons tentje uitklimmen effe checken of er geen hippo’s in ons voortuintje staan te grazen, hahaha … !
Waarom zo vroeg? Aha, wij hebben ons een early bootcruiseke gereserveerd e en wat blijkt als we aan de steiger toe komen? Het is nog ne privé early bootcruise ook, wij met z’n tweetjes en de kapitein … owkeej!
Een zonsopgang op de Kavango rivier. Het is eens iets anders. Het is nog zeer rustig!
De beestjes zijn ook al wakker, twee van de weinigen.
Deze foto heeft wel iets grappigs. Een jonge hippo met een kapseltjes, hahaha.
Oei, deze kan er precies niet mee lachen. Iemand last van een ochtendhumeur?
Deze pied kingfisher of bonte ijsvogel is er ook al vroeg bij om een ontbijtje te vangen.
De woodland kingfisher of Senegal ijsvogel valt mijn zijn felle blauwe kleurtjes wel erg op tussen het kreupelhout.
En dan hebben we hier de giant kingfisher of de reuze kingfisher en kan die een stukske lawaai maken bij het krieken van de dag.
Verscholen tussen de groene blaadjes, de green-backed heron of de groenrugreiger …
De African darter of de slangenhalsvogel!
Twee kleine groene bijeneters op een stokje.
Goedemorgen liefje!
Het uitzicht is hier geweldig mooi en rustig, zaaaaaaaaaalig!
Een Afrikaanse Jacana die zich probeert te verstoppen, mislukt, toch gezien!
Na deze heerlijke bootcruise rijden we even terug naar onze kampplaats voor een ontbijtje.
Wat is het toch heerlijk, alles op een rustig Afrikaanse ritme. Het zonneke die weer van de partij is om ons lekker te verwarmen, wat houden wij toch van Afrika!
In de late voormiddag rijden we opnieuw naar het Bwabwata N.P. om nog wat te gamedriven. Even terug inchecken als we het park binnen rijden!
Tweede dag oprij dat we de paardantiloop mogen spotten, prachtig beest.
Ook hier de slangenhalsvogel.
De lilac brestroller of vorkstaartscharrelaar.
De baboon of baviaan.
De reedbuck of rietbok, deze zagen we ook nog niet eerder.
Een nest koolwitjes en citroenvlindertjes bij elkaar.
De familie Egyptische gans op uitstap.
Spoorwiekganzen.
OW kijk, een varaan die de weg oversteekt. Raar beestje, a ja proper, steekt effen zijn tong uit. Netjes!
De Lieranteloop
Een watervaraan.
De prachtige Afrikaanse visarend in volle vlucht.
Heel veel beestjes zagen we vandaag niet in het park. Het was dan ook weer heel warm weer.
Dit grappige bordje kwamen we nog tegen op de terugweg naar onze kampplaats, geweldig!
Daar we gisterenavond bij het klaarmaken van ons avondeten zoveel last hadden van die kleine vliegjes, hebben we besloten om er vandaag iets vroeger aan te beginnen, voor het echt donker wordt. Heb geen zin in vliegjes vandaag. Morgen rijden we naar een andere kampplaats in de Caprivistrip, naar Kongola.
25 april 2016
Goedemorgen,
Lekker geslapen en na het ontbijt gaan we weer op weg. We rijden eigenlijk dwars door de Caprivistrook naar Namushasha Campsite in Kongola, een ritje van zo’n 245 km!
Dit verkeersbord zagen we nog niet eerder. Het geeft aan dat er hier wilde hondjes kunnen oversteken of rondlopen. Woooooowww, niks gezien hoor, ze zijn dan ook zo zeldzaam e!
Tegen de middag komen we op onze kampplaats aan. Dit bordje komen we tegen als we naar onze kampplaats rijden, klinkt wel spannend.
We eten eerst nog een beetje en rijden dan richting Mudumu NP. Hier kunnen we nog wat beestjes spotten, ligt op slechts 4 km van deze kampplaats.
Na wat zoeken, de ingang van het park staat niet zo heel duidelijk aangegeven, kunnen we dan het park binnen rijden. We krijgen een kopietje van een plannetje mee, het parcours dat we kunnen rijden, is eerder beperkt, ma goed!
Goh, op een paar vogeltjes en 1 hippo na, zien we niks van beestjes … hoe kan dat nu
https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Favontuurlijkereizen%2Fvideos%2F894199354059717%2F&show_text=0&width=560
Na een paar uurtjes rond rijden, geven we het op en gaan we verkoeling zoeken op de kampplaats en de lodge!
Dit is onze staanplaats, leuk e! Een shelter, mocht het gaan regenen (niet dus), daar achter een hutje dat onze privébadkamer is, douche en toilet!
Dit stoofke zorgt er voor dat we met warm water kunnen douchen.
Een selfie op het terras van Namushasha lodge, een terras met een panorama om u tegen te zeggen hoor! We beslissen om hier vanavond gezellig te eten.
Namushasha Lodge by night.
En elk lekker diner eindigt met een heerlijk dessert, onze complimenten aan de kok!
Zo gaat onze (voorlopig) laatste avond in Namibië in. Morgen gaan we de grens over naar Botswana, spannend!
Slaapwel!!!
26 april 2016
Goede morgen …
Vandaag gaat het gebeuren, we gaan de grens over naar Botswana!
https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Favontuurlijkereizen%2Fvideos%2F894221844057468%2F&show_text=0&width=560
Op dit filmpje kan je zien dat we Namibië verlaten, een stukje door niemandsland rijden om dan Botswana binnen te rijden. Alles verliep super vlot. Het was helemaal niet druk aan de grens.
We rijden ineens door naar onze volgende kampplaats, Senyati Camp, een beetje buiten Kasane gelegen.
Ook dit hutje herbergt een douche en toilet voor ons. Onder de luifel staat onze tafel met stoelen. Gelukkig kunnen we zo in de schaduw zitten.
Deze schouw zorgt ook hier voor het warme water …
Na onze middaglunch rijden we terug naar Kasane (terug richting grens), een paar boodschappen doen en eens kijken of we een sunset bootcruise kunnen reserveren!
https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Favontuurlijkereizen%2Fvideos%2F894231284056524%2F&show_text=0&width=560
Wanneer we terug naar Senyati Safari Camp rijden, passeren we opnieuw een file van vrachtwagens, uren en uren staan ze aan te schuiven om de grens over te rijden!
Na het avondeten gaan we nog even naar de bar met een zeer fijn terras. Daar is ook een verlichte waterplaats waar olifanten komen drinken, mooi mooi!
Ze hebben ook een soort ondergronds gangetje gemaakt naar de waterplaats toe, waardoor je wel heel dicht bij de olifanten kan komen zonder dat ze je zien!
Het was een lange spannende dag, tijd om ons tentje op te zoeken. Morgen is er weer een nieuwe dag met nieuw avontuur !
27 april 2016
Goedemorgen, heerlijk geslapen!
Vanmorgen wandelden we terug naar het terras waar we gisterenavond de olifanten zagen met als plan (mijn plan) er lekker te gaan ontbijten, niks ook niet, hier valt niet te ontbijten. Dus terug naar onze kampplaats en ipv. een lekker eitje met spek wordt het gewoon wat cornflakes met melk, pech!
Een joekel van een kever loopt naast ons hutje voorbij. Deze voormiddag maken we ons Hiluxje een beetje proper, vooral onze koelkast krijgt een poetsbeurt. Het moet wel een beetje vooruit gaan want madam soleil doet de temperaturen al snel stijgen!
Tegen lunchtijd rijden we terug naar Kasane. We kiezen voor Hunters Pub & Grill.
De pizza van het huis is erg aan te bevelen, mmmm, dit smaakt!
Ozze Pat was er ook bij zalle, hier staat zijn pintje se! We zitten te wachten tot we onze sunset bootcruise kunnen doen. Dit gaat heel wat herinneringen oproepen, in 2010 deden we deze bootcruise ook al eens met een groep en op een zeer grote boot. Vandaag doen we de boottocht met een klein bootje en met maar 5 mensen + 1 kapitein, hier hebben we erg naar uitgekeken. Eindelijk is het 15.30 uur en kunnen we gaan varen. We hebben de excursie met ‘Flame of Africa’ geboekt voor 295 pula per persoon, een beetje goedkoper dan het reserveren op de kampplaats. Heel veel foto’s gemaakt, daar gaan we!
De Kaapse buffel in een natuurlijk kader.
Twee mooie koedoevrouwtjes.
Krokodil, dicht, dichter en dichtst, veel scherpe tandjes e!
De Choberivier.
Veel, heel veel olifanten.
So cute!
En wij maar denken wat wij al flinke camera’s bij hadden. HAhaha.
Ziet’m eens genieten!
De heilige Ibis.
De squacco heron of ralreiger.
Je kan bijna zien wat deze krokodil vandaag gegeten heeft. Is nog eens een close up.
De Afrikaanse visarend.
Hippo’s genoeg, eentje moet zelfs gapen.
De zon is nog van de partij, maar niet voor lang meer!
Een dorstige olifant.
Een close up, die haartjes rond dat mondje zijn wel grappig.
Pat gewapend met camera, klaar om geweldige plaatjes te schieten.
Mama hippo met babytje.
Een zalige genieten selfie!
De grote witte reiger.
Een reed comorant of de rietduiker.
En dan doet plots de kapitein van een bootje voor ons teken dat wel snel dichterbij moeten komen, kijk hier waarom … de max!
Geef toe, dit is de max toch? Hier hebben we zo van genoten.
De zon gaat onder en de lucht is vergeven van libellen.
Deze Kaapse buffel is recht (zo hoorden we achteraf) in de hinderlaag van die 7 leeuwen gelopen.
Hij heeft het niet overleefd.
Zo genoten van deze boottrip …
MAAR, terwijl we met ons bootje best lang stil zijn blijven liggen en steeds meer bootjes er bij kwamen, zijn we met de propeller vastgeraakt in de waterlelies. Dat zorgde er voor dat de batterij niet veel power meer gaf. Telkens opnieuw viel de motor uit. Onze kapitein geraakte aan een lodge aan de Namibische kant van de rivier, een ander bootje werd opgeroepen. We zijn dan weer verder gevaren in de richting van dat bootje, ondertussen was het wel stikdonker en geen licht op het bootje!
Uiteindelijk moesten we overstappen in een ander bootje, pikdonker, geen licht in het midden van de Chobe rivier die dan vol krokodillen en nijlpaarden zit, jawadde en we kwamen ruimschoots te laat uit het park!
We wilden spanning, die avond hebben we dat zeker gehad, amai!
Daarna in het donker naar onze kampplaats, nog net op tijd in het winkeltje om onze was op te halen en dan nog eten. Morgenvroeg rijden we naar het Chobe NP!
28 april 2016
Goede morgen,
Vandaag verlaten we de drukte rond Kasane, richting Chobe NP, een ritje van zo’n 275 km voor de boeg.
Chobe NP is met z’n 10 698 km² het derde grootste park van Botswana! Hier leven in sommige perioden van het jaar zo’n 35 000 olifanten, de grootste concentratie van Afrika. Ook de buffel- en antilopenbestanden zijn reusachtig
We rijden Chobe NP binnen via de Sedudu Gate, we waren hier twee dagen eerder al eens geweest voor onze permit, maar toen hadden ze geen boekjes meer om permits af te leveren, moet kunnen zeker, love Afrika! Het is gelukkig zeer rustig, om niet te zeggen ‘we waren alleen aan deze gate’ en gelukkig hadden ze opnieuw boekjes voor onze permit!
Je moet dus niet vooraf bij Sedudu Gate stoppen om een permit aan te kopen, je kan het de dag zelf ook kopen. En deze permit geldt ook voor Moremi NP dus we zitten weer goed voor 6 dagen, 3 in Chobe NP en 3 in Moremi NP!
Deze groene blokken zijn de wegwijzers in het park. Ihaha is naar rechts.
Het water baant zicht een weg in het park, gelukkig voor de beestjes.
Zie de dames hier liggen se, dit zijn er vier van de vorige avond drinkende leeuwen op een rijtje tijdens onze bootcruise!
Er zijn buffels in de buurt.
2 andere leeuwinnen zien we opduiken in de buurt van deze buffels.
We hadden ons ook aan de kant geparkeerd, plots zien we de 4 dames op het heuveltje ook richting buffels sluipen, spannend! De leeuwinnen doen een aanval want we zien de kudde buffels onrustig lopen, maar het gebeurt allemaal een beetje ver en achter de bosjes, jammer!
De hele tijd hadden we het gezelschap van deze cutie, de Southern Carmine Bee-eater of de karmijn rode bijeneter.
Er waren er nog meer, schoontjes e.
Kiekeboe.
Prachtige vogels.
Deze buffels zoeken wat verkoeling in het water want het is weer super hottie.
De glansibis.
De hamerkop.
12 gieren op een takske die toekijken
hoe de andere gieren een badje nemen. En dat is echt wel nodig!
En dan staan drogen in zon. Maar ik denk dat die gieren nog zo vaak een bad kunnen nemen als ze willen, de geur van kadavers geraken zij nooit kwijt, jongens toch, stinken!
De voetjes verfrissen.
Den deze lacht zijn tandjes bloot van het genot in het water.
Ju paardje, ju ju.
Een mooi familieplaatjes, allemaal koedoevrouwtjes.
Mmmm, dorstig weer. Niet de gemakkelijkste houding om water te drinken.
Maar het is wel gelukt, oef!
Met hun snorkel is het wel een stuk makkelijker om te drinken.
Mooi zicht vanuit de wagen.
Een kudde olifanten steekt de weg over.
Een prachtig koedoemannetje.
Op weg naar onze eerste niet-omheinde kampplaats bij het water, Ihaha campsite!
Hier zijn we terug op onze kampplaats. En als we ons avondeten aan’t koken zijn, passeert er nogal dichtbij een kudde olifanten, oeps.
Euhm, ze komen wel heel dichtbij.
Als dit geen plaatje is! Een view om u tegen te zeggen, alweer!
Dit is de eerste keer dat we op een niet omheinde kampplaats staan, bangelijk!
Stilaan gaat de zon onder.
Het lukte om rustig te eten tot dat we plots leeuwen horen brullen. Plots zijn we niet meer zo relaxed. Een beetje schrokken terwijl we rondkijken en de zon steeds verder ondergaat!
We spelen op safe en houden de ‘pepperspray’ bij de hand. Nog rap de afwas doen en dan maar maken dat we in onze tent zitten.
Toch een mooi zicht van uit ons tentje, niet? Slaapwel!
29 april 2016
Al vroeg wakker, heerlijk geslapen en niks meer gehoord.
Vandaag rijden we naar onze volgende kampplaats Savuti, naar de bekende Savuti Marsh in Chobe NP. Om hier te geraken moeten we wel even het park uitrijden via de Ngoma Gate. In het laatste dorpje Kichakau, stopt de asfalt en begint een mulle zandweg van zo’n 68 km! Net als je de asfalt afrijdt, heb je aan je linkerkant een ‘craftcenter’ en ‘een bottle store’, hier kan je grote blokken ijs kopen en dat hebben we ook gedaan om onze koelbox te vullen en de drankjes en etenswaar koel te houden!
Op die mulle zandweg hebben we een klein ongelukje met de wagen.
Wij zetten ons aan de kant om een andere wagen door te laten. Deze gaat een beetje laat aan de kant en schuift met het achterste van zijn wagen weg in de mulle zand, tegen onze wagen. Het reservewiel van de andere maakt een deukje in de onze!
Niet iedereen kan de moeilijkheden van rijden in zeer mulle zand goed inschatten precies, maar goed, ze hebben hun gegevens onmiddellijk gegeven. Het komt wel goed met de verzekering!
Een zalig plaatje, olifanten die genieten van een bad.
Een kaalkop kiekendief of African Harrier Hawk.
De roodkruinscharrelaar of purple roller.
De Verreaux Eagle Owl of de Verraeux Oehoe.
Een dwergmangoest.
Ondertussen zijn we op onze tweede kampplaats, is iets minder leuk. Allemaal zwarte mulle zand, mmmm dat is minder!
Slaapwel
30 april 2016
Goede morgen, deze morgen … lekker geslapen!
En dan is er koffie en terwijl we die koffie drinken, zien we hoe een wilde hond achter een impala aan zit op de kampplaats naast de onze. ‘t Is toch zo moeilijk om die hondjes vast te leggen op een foto, doeme.
Als we onze kampplaats willen verlaten, worden we tegengehouden door iemand van het park, blijkbaar stonden we afgelopen nacht op de verkeerd kampplaats. De Zwitsers die op dezelfde plaats stonden, waren gaan klagen. Dat meiske was wel kop van jut, ben dan even naar die Zwitsers gegaan om ons te verontschuldigen. Wij waren blijkbaar fout, gewoon misbegrepen qua nummer van kampplaats! Vervelend! Nadien zijn we dan vertrokken naar de Savuti Marsh om daar beestjes te gaan spotten en ook naar de beroemde Savuti Tribe (leeuwen die in het moeras leven) . Alleen is er van moeras just niks te zien, het is gewoon kurkdroog en de Savuti Tribe die zien we ook niet, jammer! Dit zien we wel.
De brown snake eagle of de bruine slangarend.
De Southern white-crowned shrike of de witkruinklauwier.
Een zebraveulen.
Drinkende zebra’s, geen krokodillen in de buurt te zien.
Zie je mij? Zie je mij? Piep!
Iedereen heeft dorst. Het is dan ook bloedheet!
Ook de gnoe’s zoeken het water op.
De black-backed jakhal of zadelrug jakhals.
Beenderen en wervel.
Spelende vervet monkeys of groene meerkat of blauwe aap.
Olifanten die schuilen in de schaduw van de boom.
Giraffen.
Safari in de Savuti Marsh. De omgeving is wel zeer mooi maar we hadden er iets meer van verwacht. We hebben al heel wat documentaires gezien van de Savuti Marsh, maar goed, ‘t zal wel een bikke de tijd van het jaar zijn waarschijnlijk! Morgen verlaten we Chobe NP en rijden we naar Moremi Game Reserve.
1 mei 2016
Hoi hoi,
Weer vroeg uit de veertjes, zoals elke dag, nog wel rustig een ontbijtje genomen en wat opgefrist en dan weer op weg!
Al gamedrivend rijden we naar de uitgang van Chobe National Park.
Aan de Mababe Gate rijden we Moremi NP in. Hier hebben we ook de onmisbare Shell Tourist map of Moremi Game Reserve gekocht!
Witte zandwegen voeren ons door bush land op weg naar onze volgende kampplaats, Khwai (North Gate)!
Mooi vlindertje.
Een openbekooievaar. Deze zagen we voor het eerst!
Close up!
Aankomst op onze volgende kampplaats Khwai (North Gate) en opnieuw hebben we een staanplaats bij het water, super!
Dit zien we vanop onze staanplaats!
En we hebben al direct een buurman!
Er zitten heel wat vlindertjes, ideaal om wat te oefenen met mijn macrolens.
Ook deze libel is een geschikt model voor de macrolens.
Grazende hippo’s.
Heel wat rare bloemen en plantjes.
Olifant met een humeurtje!
Een soort van kraanvogels, denk ik. Ik vind ze momenteel niet terug.
Een rodebekfazant.
En dit is mijn ventje se. Love you xxx
Die avond kregen we nog bezoek van 2 olifanten die naar het water gingen. Het was al donker toen we nog moesten gaan douchen, bangelijke affaire. We moesten toch zo’n 100 m wandelen in de pikke donker met zaklampke en onze hoofdlampjes en dat terwijl er van alles en nog wat rondloopt. Toen we terug moesten wandelen, was ik toch heel onrustig, geen lichtjes meer te zien en we waren een beetje fout gelopen zodat we onze kampplaats nog voorbij liepen! Bibike zat met een groot ei zalle!
Maar gauw in ons tentje, brrrrr, vond het maar niks!
Slaapwel xxx
2 mei 2016
Lekker geslapen en zalig wakker worden. Ozze Pat heeft alweer voor de heerlijke koffie gezorgd. Na het ontbijt en een doucheke gaan we weer op weg, onze volgende kampeerplaats is Xakanax!
Op een gegeven moment volgen we een pad in het hoge gras, lekker ontspannen rijdend, springt er plots een leeuwin aan mijn kant weg in het hoge gras. Waarschijnlijk lag ze vlak naast het pad in het gras. Ik schrok me een bult!
Ozze Patrick reed direct terug een stukje achteruit, staat er aan zijn kant plots ook eentje. Goh, gewoon niet gezien seg!
De hippo’s zijn al vroeg van de partij, gelijk verkoelen in het water.
Deze foto hebben we genomen vanuit een hide (= uitkijktoren) op hoogte. Hier heb je wel een mooi overzicht, ook al is er niet zo heel veel van wildlife te zien!
Red Lechwe of bastaard waterbok.
De heilige Ibis, de witte reiger, de bastaard waterbok.
De Hadeda ibis.
En dan eindelijk met ons Hiluxje door het water, passeren we olifantjes en rijden we door het park naar onze kampplaats Xakanaxa!
Op sommige plaatsen is het kurk, maar echt kurkdroog.
Op andere plaatsen is er dan weer heel veel water.
Komt deze reus is om de hoek piepen.
De grijze neushoornvogel.
Impala’s
De zadelbekooievaar.
De reuze reiger.
Een lepelaar met een gelebekooievaar.
De bruinkoppapegaai. Die zat op onze kampplaats in de boom aan de marulavruchtjes te knabbelen. En gooide ze op de grond.
En welke reus lust deze vruchten super graag, juist, de olifant!
Cool, zo dichtbij!
En den deze blijft gewoon de hele tijd heen en weer wandelen, van kampplaats naar kampplaats.
Hier ben ik dan toch maar veilig in de auto gaan zitten.
We zijn niet nieuwsgierig e!
En ondertussen gaat de zon onder.
Ozze stoere blijft den hele tijd naast den auto staan!
Nadat die olifant eindelijk weg was, ben ik maar snel aan de pasta begonnen. Patrick was ondertussen het kampvuurtje aan het maken. Wanneer het eten zo goed als klaar was, was het al best donker. Toen ik opkeek, zag ik plots 3 joekels van olifanten in het licht van mijn hoofdlampke staan, naast onze wagen, niet eens horen komen. Heel voorzichtig ozze Pat geroepen , die kijkt op en ziet in het licht van zijn lamp niet 3 maar 5 joekels staan, jeetje, terwijl één van die olifanten aan de boom naast onze wagen stond te schudden, om de marula’s te doen vallen, zijn we onze auto ingekropen, deze keer ozze Pat ook. Muisstil en niet meer bewegen, jammer dat het zo donker was en onze camera niet bij de hand hadden. Het heeft toch een hele tijd geduurd eer we terug uit onze auto durfde komen, rap rap gegeten en maken dat we in onze tent lagen. Wat een spanning! Xakanaxa kampplaats nummer drie, place to be!
3 mei 2016
De volgende morgen al weer vroeg wakker, nog nagenietend van de olifanten de avond er voor. Een Duitse man van de kampplaats naast de onze was blij om ons nog levend te zien en wist te vertellen dat die olifanten ‘s nachts nog eens terug zijn geweest en wij … niks, helemaal niks gehoord!
Kijk wat’n mooie opkomende zon. Het beloofd weer een schitterende dag te worden.
Rond onze wagen staat het vol met pootafdrukken van deze reuzen, links mijne slipper (41), rechts onze Patrick zijn sandaal (48), in het midden de afdruk van onze nieuwe vrienden, slik!
Ons Hiluxje staat op te warmen in het zonneke.
Om de vruchtjes die je hier op de foto ziet, is het bij de olifanten te doen, de marula! Van deze vrucht maken ze de heerlijke crèmelikeur, de Amarula, mijne favoriet!
En dan is er een selfie met koffie, mmm, wel met nog kleine oogjes precies. Na het ontbijt gaan we weer op weg, naar onze laatste kampplaats in Moremi GR, Third Bridge!
Een waterbokje.
Een specht!
Een krokodil.
De grijzen neushoornvogel.
Zebra’s.
Dode bomenvallei.
De rode keelfazant.
Zoek de giraf!
De eksterklawier.
Third Bridge, terwijl onze Pat over de brug rijdt, filmt hij vanuit de wagen, tegelijkertijd sta ik aan de overkant te filmen met pepperspray in mijn hand. De dag voordien is er een leeuw gespot die deze brug overstak, slik!
Gnoe’s bij een klein waterplasje!
Een echt meesterwerk, zo’n termietenheuvel.
Pumba met bakkebaartjes.
De Chacma baviaan.
Dragonfly of libel.
Kok/afwasser van dienst!
De familie Giraf op wandel.
Landschap!
Een probeersel van een sterrenhemel. Niet echt goed gelukt, maar geloof me, zo mooi, elke avond opnieuw.
We sluiten onze avond nog af met een gezellig kampvuurtje, helaas hebben we ons enorm geërgerd aan de anderen op de kampplaatsen, ongelofelijk veel lawaai. Het geluid van de dieren in de nacht verdween gewoon, plots brult er een leeuw heel dichtbij en oei oei, toen schoten er wel enkelen recht, vreselijk!
Uiteindelijk vallen we in slaap, morgen verlaten we Moremi GR en gaan terug naar de bewoonde wereld, naar Maun!
4 mei 2016
Zoals gewoonlijk al weer vroeg uit de veren. Ondanks het lawaai van de voorbije avond/nacht toch nog redelijk geslapen!
De opkomende zon geeft een mooi plaatje, er hangt een laagje mist over het water!
Een kleine groene bijeneter warmt zich op in de zon.
Ons tentje weer opgebroken, alles in de wagen en dan weer op weg, maar eerst stoppen we nog aan de doucheblok. We hangen een briefje aan de deur voor de kampeerders van campsite nummer 2 :‘Als u de volgende keer nog een vakantie boekt, kies dan voor een citytrip ipv. een bushcamp’!
Al gamedrivend rijden we naar de uitgang van Moremi GR. Nog enkele mooie plaatjes!
In het zand vinden we duidelijk pootjes van een leeuw, mmm, effe extra spotten.
En ja hoor, we vinden ze, twee dames.
Verstoppertje aan het spelen?
Mmm, een beetje moe precies.
Of is het om die scherpe hoektandjes te laten zien.
En daar gaat ze, mooie afsluiter voor Moremi Game Reserve.
Geen wolkje aan de lucht, een hippo in het water.
Lekker verfrissend.
Een prachtig koedoemannetje.
Een parelhoentje.
Een aantal grondneushoornvogels.
Het meest elegante dier in Afrika.
En dan op weg naar Maun. We logeren in de Discovery B&B, bij een Nederlands koppel.
Lunchen doen we in de Okavango Riverlodge, keigezellig en lekker, vooral na 6 dagen bushcamp!
Na de lunch zijn we tot in Maun gereden en hebben er een vluchtje over de Okavango Delta geboekt voor morgen! Diezelfde avond keren we nog terug naar de Okavango Riverlodge voor het avondeten!
Slaapwel xxx
5 mei 2016
Lekker geslapen en het ontbijt was lekker verzorgd.
Ons hutje in Discovery B&B, het is in de vorm van een Afrikaans dorpje opgebouwd!
Ons megabed.
Met eigen toilet / badkamertje.
Een openlucht douche, zalig verfrissend.
Hier is de check-in, maar ook de ontbijtruimte.
Op het pleintje kampvuur met stoelen errond. Geweldig!
Vandaag lunchen we in Maun zelf omdat we boodschappen moeten doen voor de komende 3 dagen en ons vluchtje over de Okavango Delta om 16 uur is en hier serveren ze lekkere wraps en muffins.
En dan is het zover. Wij zijn er klaar voor!
En de piloten ook!
Daar gaan we!
Och, de schaduw van ons vliegtuigje!
Waaauuuuuuwwwwww!
Er zijn branden.
Gaaf, olifanten in het water gezien vanuit de lucht!
Een filmpje van onze vlucht!
Ondanks het feit dat bibike erg misselijk was tijdens de vlucht was het toch weer een fantastische ervaring. In 2010 deden we dit ook al eens, het was wel straf om te zien hoe weinig water er momenteel in de Delta is. Om de dag af te sluiten zijn we nog in het Thamalakane River Lodge gaan eten, ook een echte aanrader. We hebben Klaas ontmoet in deze lodge en hebben met hem nog een leuke babbel gehad in de bar. Klaas is een Nederlander die bijna zijn hele leven al in Afrika heeft gewoond, geweldige verhalen, een zalige man!
Toen we terug reden naar onze B&B was het al donker, in de lichten van ons Hiluxje zien we plots een hele groep mensen in de kant staan. De volgende dag horen we dat die avond een koe werd doodgereden en die mensen de koe aan het slachten waren, het hele dorp had weer vlees!
Morgen beginnen we aan ons laatste deel van ons avontuur, de Central Kalahari!
6 mei 2016
Na super goed geslapen te hebben, gaan we weer vroeg op pad, naar de Central Kalahari Game Reserve.
Zeer benieuwd, deze game reserve is het grootste (52 000km²) natuurreservaat in zuidelijk Afrika in het hart van de Kalahari Desert. Het landschap bestaat uit savanne, steppen en woestijnsteppe. In het zuidelijk deel van dit park leven de Nomadische Bosjesmannen!
Rond de middag komen we aan de gate van het park. Het is bloedheet en kurk kurk droog. Als de papierwinkel geregeld is, kunnen we op zoek gaan naar onze kampplaats, spannend want na deze gate is er van personeel niemand meer, om die reden hebben we dan ook een satelliettelefoon bij ons, in geval van.
We worden gelijk verwelkomt door een paar struisvogels.
Deze grondeekhoorn is best wel grappig. We zien’m als we op onze kampplaats aankomen (zo rond 14 u eindelijk gevonden) en hij moet gedacht hebben: ‘ik leg me plat op mijn buik, dan zien ze me niet’.
En even later is het beestje helemaal op z’n gemak. Terwijl wij aan onze auto lunchen, heeft de grondeekhoorn ook wat lekkers gevangen.
En deze nieuwsgierige komt ook even een kijk je nemen, misschien vallen er kruimeltjes te rapen. Na de lunch gaan we het park nog een beetje verkennen. De Kalahari is grotendeels vlak en bestaat uit zand.
Heel wat bokjes houden een siësta want het is snikheet.
Prachtige springbok.
Ook deze prachtige gemsbokken (oryxen) zoeken verkoeling onder de bomen.
Deze oryx is een pracht exemplaar.
Tijdens het gamedriven zien we nog meer van deze grappige grondeekhoorntjes.
En dan zien we plots deze beestjes weglopen. Mmmm, wat zijn dat?
O my god, dat zijn grootoorvosjes (bat-eared fox), zo’n cuties.
Deze chanting goshawk is ook een pracht exemplaartje hoor.
En tot slot zien we dit schatje, een steenbokje.
Terug naar onze kampplaats zodat we de tent kunnen opstellen en het eten binnen hebben voor het donker wordt want onze kampplaats is niet omheind, dat wil zeggen dat het spannend wordt in het donker!
Slaapwel x
7 mei 2016
Goedemorgen,
een eerste nachtje in de Kalahari hebben we overleefd, zelfs nadat een vleermuisje een gevecht met onze tent is aangegaan vannacht. Waarschijnlijk insectjes die onder het zeiltje van onze tent verstopt zaten. Kan dat lawaai maken zeg! Na het ontbijt alles opruimen en dan gaan we de Kalahari weer wat verder verkennen en rijden we ook richting 2de kampplaats Phokoje!
Al vroeg op de morgen komen we dit lelijk kijkend loopvogeltje tegen, een Northern Black Korhaan of een Botswanatrap.
Springbok.
Gemsbok.
De gemsbok is sterk vertegenwoordigd.
Er zijn zelfs twins.
Een jakhals
De grondeekhoorntjes zijn ook al vroeger wakker.
De zanghavik kan ook heel streng kijken, of is het een ochtendhumeurtje.
Een grijze reiger bij een plasje water.
Er is dan toch een beetje water in het park. Een waterplaats bij de Piper Pans.
En in de buurt vinden we deze oude jongen.
Een beetje verder worden we getrakteerd op deze 2 cheeta’s, deze katjes zijn niet zo vaak te spotten dus we hebben een chanceke!
Wanneer we naar onze kampplaats rijden, komen we nog een grote kudde oryxen tegen.
Vandaag lunchen we zeer laat of dineren we wat vroeger want ook hier is geen omheining en wij willen nog graag gaan gamedriven tot aan zonsondergang!
Het eerste wat op ons pad komt na de luncht is deze groep giraffen.
En kijk wat er zich weer verstopt in het struikgewas.
Grootoorvosjes die weer gaan lopen.
Deze wil toch wel even poseren voor onze lens.
Om dan met de anderen toch maar snel verder in het struikgewas te lopen.
Deze komt toch nog even kijken, stoer hoor!
Deze reuze reiger staat een beetje verscholen. Prachtig!
En dit is duidelijk nog een héél jong springbokje, schattig!
De zon is al aan het zakken en we besluiten om terug richting kampplaats te rijden als plots volgende exemplaar letterlijk op onze weg komt.
Oooo het is een bruine hyena. Deze soort hebben we nog nooit eerder gezien.
Het is nog een jong beestje denk ik, zo schoon.
Komt gewoon naar onze wagen gelopen en poseert even voor ons, de max! Deze wordt zelden gespot, wat een dikke chance vandaag!
De laatste oryx van vandaag!
Als de zon ondergaat, gaat het altijd zeer snel! Maken dat we op onze kampplaats zijn!
Een mooi kampvuur om een alweer prachtige dag af te sluiten! We waren very lucky vandaag, een leeuw, cheeta’s en een bruine hyena … geweldig …
What a dream!
8 mei 2016
Vannacht heeft er een ferme storm over de Kalahari geraasd, net na middernacht werden we gewekt door ontzettend veel wind. Heel ons tentje schudde! En vanmorgen was de temperatuur dan ook flink gezakt, brrr, het was eigenlijk koud!
Het was nog donker als we op pad gingen om 5.57 u! In de lichten van de auto had het wel iets griezeligs!
Om half 7 geeft de thermometer amper 10 graden aan, terwijl het de voorbije dagen al heel vroeg op de dag ontzettend warm was.
Maar de opkomst van de zon is deze morgen weer mooi en het zal weer wel opwarmen!
De beestjes zijn ook al vroeg van de partij.
Alsook de grootoorvosjes die alweer snel gaan lopen.
Deze lierantiloop is weer een prachtexemplaar.
De springbokjes zijn massaal aanwezig.
Tegen een uur of tien komen we aan onze laatste kampplaats, Motopi, gelegen in het noordwesten van de Central Kalahari Game Reserve en ligt heel mooi geïsoleerd en heel veel is er niet!
De bucketshower!
De WC
Een reuze krekel met een serieus harnas.
Een mestkever, ook dit is African Wildlife!
Zwijntjes vind je altijd in de buurt van modder.
De jakhals komt ook eens kijken aan de Motopi Pan.
De gnoes ook.
De dwergmangoesten zijn toch altijd even schattig!
De Kalahari Scrub Robin of de Kalahariwaaierstaart.
Een mooie zonsondergang aan de Motopi Pan en net als we terug naar onze kampplaats willen rijden, zien we plots dit katje!
Van zodra deze luipaard ons zag, ging die tegen de grond liggen, maar we hadden het nog niet gezien.
Zo’n pracht beest en dat bij het ondergaan van de zon, een zalig moment.
En zo mooi poseren!
Heel stilletjes rijden we dichterbij en proberen we de wagen te draaien, want we moeten eigenlijk door want het wordt donker.
En dan staat de luipaard recht, een beetje geschrokken van ons natuurlijk, ’t is moeilijk om te stoppen met fotograferen en kijken.
En dan zet de luipaard zich weer!
En maar poseren, waaauw!
Dan vertrekt de luipaard. Wat’n een afsluiter! Wat een prachtbeest!
Alweer een mooie afsluiter van een prachtige dag en nu maken dat we aan onze kampplaats zijn.
9 mei 2016
Na het ontbijt verlaten we al gamedrivend de Central Kalahari.
Eerst zien we de Pale Chanting Goshawk of de zanghavik met een insect in het bekje.
Daarna worden we nog uitgezwaaid door een Dark Chanting Ghoshawk of de dongere zanghavik.
Voor we het park verlaten stoppen we nog even aan de Motopi Pan waar we gisterenavond de luipaard nog konden zien. Veel bokjes, maar zo direct geen katachtigen te zien!
En dan verlaten we het park, een kilometers lange zandweg te volgen. Deze zandweg is bezaaid van reuze krekels, geregeld horen we ze onder onze banden kraken, jakkes!
We zijn nu op weg naar Thakadu Camp, een kampplaats niet zo ver van de grensovergang met Namibië.
Aan het zwembad van deze kampplaats zien we deze aliën, een wandelende tak!
Na het avondeten kruipen we op tijd in ons bed, want morgen gaan we de grens over terug naar Namibië.
10 mei 2016
Na het ontbijt gaan we op weg. Vandaag verlaten we Botswana. Onderweg passeren we de Kuke vet fence, normaal gezien worden we hier niet meer gecontroleerd op rood vlees en melk! Het is een rit van 234 km, de grensovergang liep heel vlot!
In de late namiddag komen we aan op Zelda’s Guestfarm en het lijkt alsof we de enige gasten zijn, we mogen kiezen waar we onze wagen zetten, cool! We parkeren onze wagen bij Leopards Cave ? We nemen rustig den tijd om de wagen leeg te maken, kijken wat er nog is van eten …want we zitten op het einde van onze rondreis, helaas. Deze kampplaats heeft ook een eigen klein dierentuintje. We krijgen ‘s avonds voor het eten nog een klein begeleid toertje, hier een paar fotootjes van de rondtoer!
Emoes.
Een hongerig stekelvarkentje.
Een luipaard tijdens het eten.
Deze kikker kruist ons pad nog wanneer we terug naar onze kampplaats.
En om af te sluiten nog een kampvuurtje met ons laatste hout!
11 mei 2016
Weer op tijd opgestaan, klaar voor de laatste etappen maar eerst nog een ontbijtje.
Auto inladen en tentje opbreken dan op naar de startplaats, Windhoek.
In de B&B, die gerund wordt door een Nederlandse, moeten we zeer zuinig zijn met het water en er is al waterschaarste. We laden onze koffers uit en al het eetbare dat we niet meer kunnen meenemen geven we aan de receptie af. Zij geven het aan de lokale die het kunnen gebruiken, ook onze parasol! We trekken de stad nog in op zoek naar laatste soeveniertjes en een lunchke!
Deze avond gaan we nog iets eten bij Joes Beerhouse.
Joes Beerhouse is zeer hoog aangeschreven bij toeristen, vandaar dat wij er ook naar toe gegaan zijn e, een pintje drinken.
Onze Pat koos voor de Bushman Sosatie!
En os Els frietjes met een lekkere zebrasteak.
Een chocomousse als dessert, genieten met de oogjes toe.
En ozze Pat koos voor een ijsje met kriekjes. Een heerlijke afsluiter van een prachtige avontuur. Namibië & Botswana zijn een absolute aanrader. Dankjewel aan Selfdrive4x4.com.