It might seem like a wondrous tropical fantasy land, but this is Costa Rica.
Hoi hoi …
Na heel wat Afrikaanse avonturen is het nu tijd voor iets totaal nieuw.
We gaan gedurende 4 weken Costa Rica verkennen, vooral op zoek naar de Costa Ricaanse wildlife met een huurwagen. Hieronder kan je onze route volgen.
Costa Rica is gelegen in Centraal-Amerika, tussen Nicaragua in het noorden en Panama in het zuiden. In het westen grenst het aan de Grote Oceaan en in het oosten aan de Caraïbische zee. Costa Rica betekent letterlijk ‘rijke kust’. Het land is opgedeeld in 7 provincies: San José – Alajuela – Cartago – Heredia – Puntaneras – Guanacaste en Limon. Cocoseiland, klinkt heel erg bounty, behoort ook tot Costa Rica.
Er zijn heel wat uitgestrekte nationale parken en reservaten (25% van het land is beschermd), velen daarvan bestaan uit tropisch regenwoud.
De fauna, waar het ons vooral om te doen is, is zeer rijk. We gaan een totaal andere dierenwereld ontdekken: de luiaard, neusbeertjes, kapucijnenaapjes, miereneters, pijlgifkikkertjes, tapir, slangen, en heel veel bontgekleurde vogels waaronder de quetzal, toekan, ara’s … om er een paar op te noemen 😉 De meeste landdiersoorten leven in de regenwouden terwijl koraalriffen de grootste soortenrijkdom hebben van de marine wildlife en die gaan we natuurlijk ook ontdekken e.
We hebben onze rondreis geboekt via Geert van Trans Costa Rica Tours. Geert is een Vlaming die in 1990 emigreerde naar Centraal-Amerika. Hij heeft ondertussen ook de Costa Ricaanse nationaliteit … zie website www.transcostaricatours.com
We logeren in een B&B waar we meestal ook internet hebben, zodat we jullie vlot en goed up-to-date kunnen houden e.
Zo, geniet mee van ons avontuur
22 maart 2014
Goede morgen. Goed geslapen, ondanks een kort nachtje. Na een stevig ontbijt kwam gids Frank ons ophalen voor onze trip naar Tortuguero, 14 personen in een 5 sterren touringcar op weg naar de Caraïbische zee!
Het is nog vroeg maar al behoorlijk warm. Rond 8 uur was er een stop voor zien in de buurt van Guapilles voor een ontbijt, voor ons dus een tweede ontbijt.
Gezellig en heerlijk om buiten te kunnen eten. De rit schiet flink op tot dat de asfaltweg stopt maar ondanks het slechte wegdek, vlamt Wilmer de chauffeur toch goed door. Onderweg zien we de eerste Costa Ricaanse wildlife nl. de brulaap!
En ze hebben hun naam niet voor niks gekregen.
Tegen dat we aan het ‘haventje’ komen waar ons bootje ligt, is het bloedheet en best vochtig, zweet zweet, puf puf. Is weer effe wennen amai.
De bagage wordt overgeladen, instappen en off we go. Je kan dus in Tortuguero niet geraken met de wagen. De boottrip is zalig, vooral de verkoeling die het met zich meebrengt.
Onderweg zien we al heel wat watervogels, nog meer brulapen, en kapucijnenaapjes, de luiaard, leguanen.
Als we in de Mawamba Lodge toekomen, staat de lunch al klaar. We logeren in een leuke bungalow omgeven door veel groen, bloemen, vogels. Na de lunch zijn we met een bootje, tochtje van 5 minuten, naar het dorpje Tortuguero gevaren. Klein, gezellig, met veel winkeltjes . Er heerste een fijne sfeer. Van Frank kregen we een kort begeleide wandeling in het dorpje, daar na kon iedereen zijn eigen weg gaan. Om terug naar onze lodge te gaan, kon je kiezen om langs het strand te wandelen of via een zandweggetje parallel met de oceaan.
Patrick wist daar nog een luiaard te spotten, leuk leuk, een grote groep Fransen die ons net passeerden, konden we hier dan ook blij mee maken, vooral hunne gids, die heeft wel 20 keer merci gezegd, want zijne groep had dat blijkbaar nog niet gezien😉 Na onze dorpswandeling zoeken we een beetje verkoeling in het zwembad en na de douche stond er een heerlijk dinerbuffet op ons te wachten. Moe maar voldaan kruipen we in ons bed, een super eerste dag (ondanks de veel te veel aanwezig zijnde luidruchtige Fransen). Buenos noches!
23 maart 2014
Tuut tuut tuut, 4.45 uur ‘s morgens, euh we zijn toch niet in Afrika😉 kei goedgeslapen, maar rond 2 uur wakker geweest door het gekletter van de regen op het dak, amai en toen onze wekker ging, regende het nog volle bak, oeps, maar we zijn flink, pakken onze regenponcho’s in, zorgen voor de regenbescherming van onze camera’s en hup maar eerst een lekker kopje koffie, mmmmmmm. Tja, ook hier is het vroeg opstaan om de beestjes te kunnen zien e. Om 5.30 uur vertrekken we op bootsafari. We zijn maar met 4 personen en onze gids en de bootsman. Het andere koppeltje zijn Rodney en Odette van Engeland en volgens ons een moedig en dapper koppeltje van rond de 80 jaar, respect! Maar soit, lekker rustig onze safari, zo hebben we het graag. Onze bootsman heet Alonzo en tjonge heeft die ogen en dan bedoel ik, die ziet ongelofelijk veel beestjes, niet te snappen hoe dat’m het doet!
We krijgen al gelijk een twee-tenige luiaard te zien, hij hangt te drogen in de bomen. Heel rustig varen we op de Rio Tortuguero!
Voor het eerst zien we ook een Emerald Basilisk zowel een vrouwtje als een mannetje. Deze wordt ook wel de Jezus Christus hagedis genoemd omdat hij over het water kan lopen. Heel hoog in de bomen zien we opnieuw brulapen en kapucijnenaapjes.
Deze bloem is het niet officiële symbool van Tortuguero.
Aan een houten balkje van een pier hangen allemaal lange neusvleermuisjes, zo schattig op een rij.
Opnieuw zien we ook heel wat watervogels.
En als topper krijgen we ook de beroemde Toekan te zien, ook wel weer hoog in de bomen. Gewoon zalig genieten amai. Tegen 8 uur terug naar de lodge voor ons ontbijt, mmmm buen provecho. Na het ontbijt is er een wandelingske voorzien rond onze lodge en die eindigt in een vlinder- en kikkertuin!
We zien hier de pijlgifkikkertjes, groene met zwarte stipjes, klein en schattig en dan ook nog de rode met blauw jeansbroekje, nog kleiner en schattiger. De kikkertjes zijn amper een vingernagel groot.
Er zijn twee serres, waar we hele mooie vlinders kunnen zien, oooooo! Na de lunch, zo rond 2.15 uur maken we opnieuw een boottrip. Alonzo met de super ogen is opnieuw onze bootsman.
We krijgen wat minder te zien dan deze morgen maar toch verschillende basilisken, de aapjes, watervogels en Alonzo vaart ons een stukje in de jungle om ons te laten zien, hoe het er van binnen uit ziet.
En net voor dat we terug richting lodge varen zien we nog een zeer speciaal vogeltje, de red capped manakin of geelbroekmanakin. We zagen dat vogeltje al in een filmke de moonwalk doen, zie dit filmpje: http://youtu.be/o42C6ajjqWg Kei cool en dan krijgen we even een flinke stortbui, ponchos aan en alles afschermen tegen de regen. Tegen het avondeten is alles terug opgedroogd. Onze laatste avond in Tortuguero is aangebroken.
Mawamba lodge is een zeer gezellige lodge maar het was er een beetje te druk naar onze zin, veel veel te luidruchtige Fransen. Morgenvroeg met de boot terug naar Cano Blanco en vandaar met de bus naar Guapiles en pikken we onze auto op. Good night xxx
24 maart 2014
Tuut tuu tuut, euh eigenlijk al wakker voor dat de wekker afgaat. We konden vandaag uitslapen tot 7 uur, maar de regen viel deze nacht echt wel met bakken uit de lucht, jeetje? Er liggen metalen golfplaten op het dak, wat een lawaaaaaaaaaaaat, stopjes in de oren en verder slapen zulle. Rond de zessen worden we terug wakker en het regent nog steeds met bakken. Eerst een berichtje sturen naar moeke Paula want zij wordt vandaag 72 jaar. Hipper de piep hoera, drie dikke zoenen voor ons ma xxx Een douche pakken se, valiesjes inpakken, regenjassen aan en naar het restaurantje voor een laatste ontbijt in Tortuguero.
Om 9 uur gaat onze boot terug naar Cano Blanco, blij dat onze bagage niet op dat bootje zit.
Onderweg zien we nog een beetje beweging in de bomen, de slingerapen doen zich te goed in de bomen.
Het is een drukke bedoening als we weer in het haventje komen. Even wachten op de bus. Deze keer is het een klein boemelbusje. In Guapilles krijgen we nog snel een lunch en dan worden we 2 minuten verder op de weg gedropt aan de ophaalplaats voor onze wagen: een Hyundai Tucson (identiek aan onze Pat zijne Hyundai ix 35) en we dopen hem tot Tuccie de Eerste van Costa Rica. Bij Tuccie hoort ook een Vlaamse vriendin bij, nl Ellen van de gps. Tuccie en Ellen zullen ons de komende weken overal brengen.
Tegen 17.45 uur komen we in El Encanto Inn in Cahuita aan, gelegen aan de Caraïbische zee. Het is al bijna donker als we hier toekomen. Op het eerste zicht ziet het er wel netjes uit, onze kamer is in ieder geval al super. We zijn net iets gaan eten in ‘Sobre las olas’, een beachfront restaurant. Heerlijk, mosseltjes in een pikante saus, scampi’s in look en witte wijn, Patrick koos voor een rode snapper (vis) en als afsluiter een banana-split met coco”s en rum. Dit is genieten zanne! Morgenvroeg trekken we het nationale park van Cahuita in. Slaapwel xxx
25 maart 2014
Tuut tuut, heerlijk geslapen, zalig uitgebreid buiten ontbeten en dan stond er een stevige wandeling op het programma. Op loopafstand van onze B&B ligt het Cahuita N.P. Dit is een weelderige jungle die groeit tot aan het strand en waar we relatief gemakkelijk beestjes moeten kunnen zien ma toch best wat moeite moeten doen zanne.
Er is maar één pad, grotendeels parallel met de Caraïbische zee en is redelijk vlak. We zijn het park beginnen gegaan langs het strand en de entree is een vrije gift. Als je langs Puerto Vargas binnen gaat betaal je 10 dollar! De wandeling naar Punta Cahuita en terug zou zo’n 3 a 4 uur duren en werd ons ten zeerste aanbevolen. Voorzien van regenponcho’s, water en water want het is bloedheet en plakkerig zijn we dus van start gegaan! We zijn nog maar juist op pad of Patrick stopt al even. Hij moet eerst nog iets met mij afspreken. Els zegt’m, we spreken af, als één van ons twee gebeten wordt door een slang, probeert den andere zo snel mogelijk een foto te maken van de slang e zodat we kunnen laten zien welke slang beet en welk tegengif er dan nodig is, euh, slik!
Het zeebriesje was zalig maar desondanks is het puffen en zweten maar wel zeer mooi.
Tijdens deze wandeling konden we voor het eerst de eyelash viper, een gele wimpergroefkopadder spotten, goh en zo’n kleintje. We wisten dat we ze hier konden vinden en dachten dat ze dik 2 meter zouden zijn ofzo. Maar nee hoor zo een petieterig klein, maar fel geel slangetje. Bibi is als de dood voor slangen, maar voor deze ben ik zelfs op mijn knietjes dichtbij gaan zitten om een mooi plaatje te kunnen maken, stoer.
Verder zagen we nog een basilisk (Jezus Christus hagedis), een leguaan in de boom, nog een bruin slangetje, ook een aantal luiaards zien we deze keer van vrij dichtbij en goed zichtbaar in de bomen hangen en vogeltjes. Het is een zeer fijne wandeling en de zee ligt er ook aantrekkelijk bij maar zonder begeleiding mogen we er niet in, te veel onderstroming.
Uiteindelijk kwamen we bij Punta Cahuita aan (punt van het schiereilandje) en hier hielden we even halt Hier zitten namelijk Capucijnenaapjes en ik had mijn koek nog maar net uit de rugzak gehaald of ze waren er al. Hier waren we ook voor verwittigd.
Het mogen dan wel schattige beestjes zijn, het venijn staat op de snoet zanne.
En hier moesten we eigenlijk terugdraaien, maar er was (toen) nog wel fut om verder te gaan, jeetje verkeerde beslissing, opeens hield het pad in de jungle even op en liep het verder over het strand.
Helemaal open en de zon brandde gelijk zot, fout fout fout. Snel verder wandelen en liefst terug onder de bomen.
En toen we dachten dat we er waren, klopte het niet, we kwamen aan in één of ander administratief center, dus hup hup verder wandelen langs ne gewone weg. Eindelijk na 5 uur wandelen kwamen we dus bij de andere ingang Puerto Vargas aan. En een zeer vriendelijke Italiaan, die er al 25 jaar woont, wist ons mee te lokken naar zijn eettent. We moesten toch nog op onze bus wachten dus hup met de geit, een lekker fris pintje voor Pat, voor bibi ne Canada Dry en ik moest me inhouden want anders ging het er ineens in, dorst dorst dorst! We hebben daar dan ook maar geluncht en toen was het wachten op de bus. Voor nog geen dollar konden we mee. In Cahuita nog wat drank gekocht en dan terug naar onze B&B. Lekker douchen en rust. ’s Avonds lekkere pizza gegeten, gevolgd door een ijsje met Baileys. Zalig, dit is vakantie! Mooie dag gehad!!!
SarapiquiPosted by Els & Pat Wed, April 02, 2014 04:26:54
Tuut tuut … weer lekker geslapen … Rustig ontbijten, … effe met Dauke gefacetimed … onze spullekes bijeen gepakt en hop naar de volgende bestemming …
Vandaag rijden we naar de Selva Verde lodge in Sarapiqui … Dit is ook nog Caraïbische laagland maar een heel stuk naar het binnenland. We hebben een ritje voor de boeg van zo’n 185 km … wanneer we vertrekken begint het te regenen …
Onderweg worden we tegen gehouden door de politie … paspoorten laten zien, koffer van de auto openen en we moeten zelfs onze reiszakken openen … oke …en we mogen verder …
We hebben nog een stopje ingelast bij restaurant Roberto’s … een aanrader … lekker spaghetti gegeten en weer verder …
Leuke borden onderweg … toevallig zagen we op weg naar Cahuite eerder van de week een luiaard over de weg kruipen … was raar om te zien … een auto stopte en de man stapte uit om het beestje te helpen …
In de vroege namiddag komen we aan onze lodge aan … bangelijk gewoon … we krijgen een lodge toegewezen midden in de jungle op palen ….de max gewoon … We hebben zoal direct iets van … hier hadden we meer nachten moeten plannen … maar bon …
Er is hier ook een serieuze hangbrug over de rivier … Om 18 uur reserveren we een diner want om 19 uur hebben we een begeleide avondwandeling gepland … Ivan is onze gids en we zijn maar met z’n twee dus eigenlijk ist een beetje een privéwandeling … Lucky ons …
Eerst wandelen we een beetje rond de bar en het restaurant … daar zijn een paar poeltjes en zien we voor het eerste de meest gefotografeerde kikker van Costa Rica, namelijk de groen boomkikker … zoooooooooo schattig … klik, klik, klik … proberen in het donker foto’s te maken zonder flits want dat mag niet … enkel met een zaklamp … en geef toe, de foto’s zijn aardig gelukt e …
We krijgen nog een paar andere kikkertjes te zien, lelijke dikke vieze spinnen,
we zien nog net het achterste van een 9-bandige buideldier, de kogelmier (een joekel van een mier met zeer pijnlijk beet) en zelfs een klein slangetje …
Dit schuimpje is het nestje van een klein insectje …
… van dit insectje …onze gids heeft goede ogen amai … Na dik 2 uur zijn we rond met een bangelijke ervaring rijker … Jeetje wat er ’s nachts allemaal rondkruipt en vliegt …
Slaapwel xxx
SarapiquiPosted by Els & Pat Wed, April 02, 2014 04:28:10
Tuut tuut … al vroeg op … 5.15 uur om precies te zijn … snel de douche in … de brulaap heeft zich vanmorgen van zijn beste kant laten horen … net als de regen .
Onze slaapplaats … bangelijk … by rain …
Het is een beetje mistig … heel de nacht heeft het gegoten, en dan nu al vroeg flink wat zon … ge ziet het water hier verdampen …
De reden van het vroeg opstaan, we hebben een birdwatching tour gereserveerd … deze keer met gids Elliot … Via het terras van het restaurant komen we bij de rivier … hier zien we al meteen een amazone kingfisher vliegen, jammer dat we het niet konden vast leggen op de gevoelige plaat … deze zagen we nog nooit eerder …
we zien nog een paar papegaaien, toekans, araçari’s, koekoek, montezuma …
De Selva Verde lodge is opgedeeld in twee door een weg … En de overkant van de weg is er een botanische tuin … hier spotten we ook nog een paar vogeltjes …
2 soorten mot-mots … en heel hoog boven in de lucht een paar roofvogels …
Er zijn ook heel kleurige bloemekes te zien …
Deze lizzard is echt wel ne cutie …
Rond 8.30 uur zijn we terug, nog just op tijd voor het ontbijt … Na het ontbijt een beetje relaxen, foto’s opladen, slechte foto’s verwijderen … Rust …
Opweg naar onze lodge kruisen weer kleine pijlgifkikkertjes … en om u een idee te geven hoe klein dat rode/blauwe kikkertje is … zie foto hierboven, Pat zijn voet en dat donkere vlekje is het kikkertje op de foto erboven …
Net na de middag zijn we eens naar een lokale supermarkt geweest … wat drinken aangekocht, want in de lodge is het toch wel duur … brood, kaas en tomaatjes gekocht … lunchke op het terrraske van onze lodge gedaan … zalig … we krijgen het bezoek van een paar brulapen …
Na het avondeten hebben we nog een korte nachtwandeling op ons eigen gedaan … de kikkertjes van de avond ervoor gaan zoeken en gevonden … coooool…
Ozze Patrick maakte nog een klein ommetje naar de rivier vlakbij onze lodge en zag deze uil …Besluit na twee dagen Selva Verde Lodge … een absolute aanrader, zelfs voor meer dan 2 nachten …
Slaapwel
ArenalPosted by Els & Pat Wed, April 02, 2014 04:29:19
Tuut tuut … geslapen tot 7 uur, douchen, spullekes pakken en nog lekker gaan ontbijten …
Onze logde nog een laatste keertje maar deze keer in de zon …
Alle lodges zijn op deze manier verbonden met het hoofdgebouw en het restaurant … echt knap aangepakt …
Voormiddag staat er een ritje van slechts 90 km op de planning richting Arenal. Onderweg naar Arenal passeren we een plaatske waar er een brug is waar heel veel leguanen zitten … Tis slechts 2 km van onze route afwijken, dus we nemen daar even tijd voor e … Het is al wel bloedheet …
Arenal is een bijna perfect kegelvormige vulkaan en ons hotel Lomas del Volcan ligt aan de voet van deze vulkaan … Net voor we naar ons hotel rijden, passeren we het dorpje La Fortuna … keigezellig met heel wat souvenierwinkeltjes … wijs ….
We checken in en opnieuw krijgen we een zeer comfortabele bungalow … met twee bijna kingsize bedden, en een douche waar je kan in rondwandelen …
Er is ook een leuk terras voorzien, waar we ’s middag en ’s avond kunnen eten …
In de namiddag rijden we naar het dorpje La Fortuna en lopen er een beetje rond … kei leuke winkeltjes en de souvenierjacht is open … jihaaaa … Uiteindelijk enkel een wijnfleshouder gekocht … en een paar boodschappen gedaan … voor diner staan er koude aardappeltjes met tomaatjes, Gouda kaas en mayonaise op het menu samen met gefrituurde kip … met uiteraard een fleske wijn …
Heerlijk … pura vida!!!
29 maart 2014
Tuut tuut, al vroeg aan het ontbijt!
Het plan is om naar het N.P. Arenal te gaan voor een mooie wandeling. Het park gaat om 8 uur open en daar Arenal nogal toeristisch is, werd ons aangeraden om best zo vroeg mogelijk te gaan, 8.30 uur staan we er!
Er zijn verschillende wandelpaden en de wandeling duurt zo’n 3 uur.
Als ge weet dat onze Patrick 2 meter en 2 centimeter groot is, dan kunde hier wel zien dat dat geen kleine boompjes zijn e. Een stuk van de wandeling gaat door het bos, en een stuk loopt op een gestolde lavastroom.
Als laatste punt is er een viewpoint waar je de vulkaan heel goed kan zien, zijn topje zit toch in de wolkjes.
Hier zien we ook nog een ongelofelijke mooi vogel.
Dit is de white throated Magpie-Jay, voor ons lijkt het op een soort paradijsvogel!
Na de lunch gaan we op zoek naar de waterval van La Fortuna, maar we vinden hem niet, stom! Papier met plan vergeten want hij ligt amper 2 km van ons hotel!
Vlak aan onze bungalow staan heel wat planten met bloemekes en daar fladdert een kolibri rond, petieterig klein vogelke maar supersonisch snel, moeilijk vast te leggen, maar ozze Pat slaagt er uiteindelijk wel in en hoe!
Voor het avondeten rijden we opnieuw naar La Fortuna. De lava lounge is een gezellig restaurantje met bar in reggae stijl, gezellig en lekker! Hotel Lomas del Volcan is ook een aanrader zanne, amai!
30 maart 2014
Tuut tuut, na het ontbijt is weer tijd om verder te rijden. Vandaag rijden we zo’n 100 km naar Bijagua. Bijagua is een dorpje gelegen aan de voet van de vulkaan Tenorio, niet ver van de grens met Nicaragua.
We logeren in de Heliconias Lodge, een ecolodge die gesticht werd door 10 Costa Ricaanse landbouwersfamilies als duurzaam alternatief voor ontbossing en landbouw.
Onderweg passeren we een dorpke waar we even niet doorkunnen daar er een stoet met cowboys en koeien/stieren die kleurrijke karretjes voort trekken. We stappen uit om even te gaan kijken.
Om aan onze lodge te geraken is het een heel stuk klimmen met Tuccie en de weg is barslecht, archieslecht, jeezes! De lodge heeft een privé reservaat van ongeveer 70 hectare regenwoud waarin kan gewandeld worden.
We hebben na de lunch de Bridges Trail gedaan, een wandeling van ongeveer 2 uur met drie hangbruggen, een fijne wandeling, de bruggen tja die vond ik minder. Ik ben er wel overgegaan, maar met een zeer klein hartje!
En wanneer ik dan midden op zo’n brug sta, eentje van 105 meter lang, moest Pat zo nodig zeggen dat de plankjes van de brug wel heel erg kraken en dat het beste er wel af is, lap, alles tussen mijn oortjes blokkeert, daar sta ik dan e. Na enige tijd mezelf moed in te spreken, lukt het me toch om verder te gaan, ggggrrrr. Bangelijk, maar trots op mezelf!
Vanavond is er een feest van de ‘sabanaeros’ de Costa Ricaanse cowboys in het dorp waardoor we hier in het hotel geen avondeten krijgen. Gelukkig hebben we nog wat brood en kaas, we trekken onze plan.
En de zonsondergang kleurt de hemel heel mooi, een viewke dat we er zomaar bij krijgen.
Slaapwel xxx
31 maart 2014
Goedemorgen, heb heel slecht geslapen en mijn rugje doet pijn, ai ai! Na het ontbijt rijden we toch naar het N.P. Volcan Tenorio voor een stevige wandeling, preventief iets ingenomen voor mijn rugje, het helpt wel, oef!
De wandelroute die we vandaag doen is sterk aanbevolen, we betalen 10 dollar entree, krijgen nog een paar instructies van de ranger en daar gaan we. De route is zo’n 4,5 km tot aan de Teñideros, de plek waar de rivier als bij wonder plots zo’n mooie blauwe kleur krijgt door de werking van bepaalde mineralen in de vulkaan. De weg is toch wel vermoeiend, klimmen, klimmen, klimmen!
Na anderhalve kilometer stappen, komen we aan de Catarata of de waterval met heel veel trapjes naar beneden komen we steeds dichterbij, oooooooooooooooo zo mooooooooooi, amai! Geef toe, dit is toch een bangelijk mooie waterval????
Wat drinken, beetje rusten, foto’s maken en dan die heel veel trapjes terug naar boven. Op weg naar de waterval passeerden we een groep van de Franse Okra, amai, respect voor deze senioren zanne!
Stik op komen we terug boven aan de trapjes; het is toch zooooooo warm e! Er is ook nog een uitkijk torentje, hier kan je een beetje over de jungle kijken.
Onze volgende halte in de wandeling is, is Poza Azul
.Een lagune van de felblauwe Rio Celest. Er hangt wel een geurtje van zwavel, dat komt omdat er een beetje verder warm water opborrelt!
De wandeling eindigt bij Teñidores!
Hier komen twee rivieren samen, aan de ene kant een heel heldere rivier en aan de andere kant de Rio Celest. En dan wandelen we terug e. Gelukkig is het nu meer dalen dan klimmen, oef, maar toch opletten geblazen want het is soms heel modderig en glad! Rond lunchtijd zijn we terug bij de start en hebben we wel een heerlijke hamburger met frietjes verdiend, jummie! Voor we de berg terug oprijden naar onze lodge gaan we nog tanken. Verder staat er rust op het programma, de tekst voor de blog bij werken, de was gedaan en nog een diner hier boven op de berg, we zijn hier heel alleen!
Nog een keertje getrakteerd op een mooie sunset!
Morgenvroeg rijden we al weer verder, nu naar Rincon de la Vieja!
Slaapwel xxx
1 april 2014
Tuut tuut, Na het ontbijt, een eitje en pinto (= rijst met boontjes, niet voor mijn bekje) checken we uit! We verlaten de berg en zijn vulkaan Tenorio en rijden naar de volgende berg met vulkaan. Een ritje van zo’n 100 km nog meer naar het noorden, naar Rincon de la Vieja!
Deze vulkaan is toch wel een beetje anders dan de vulkanen die we tot nu al hebben gezien. Het vulkanisme manifesteert zich hier in de vorm van warmwaterbronnen, kokende modderpoelen, stoomgaten en zwavelmeertjes.
In de loop van de voormiddag komen we aan in Hotel Gauchipelin. Hier zien we heel wat Sabaneros, de cowboys van Costa Rica.. We zijn wat te vroeg en proberen gelijk het internet aan de receptie uit. Er is geen wolkje aan de lucht en het is bloedheet, ppff, het zwembad ziet er aantrekkelijk uit! Juist voor de lunch is onze kamer klaar en kunnen we onze bagage droppen en gaan lunchen.
De geplande luilekker namiddag bij het zwembad wordt omgezet in een ‘korte’ wandeling naar de waterval ‘las charcheros ‘, er zijn weer wat vogelkes van de partij!
Korte wandeling mijn gat en het is heet! Het water van de waterval is wel lekker verkoelend. Terug in het hotel mag ik eindelijk naar het zwembad, eerst douchen en dan aaaaaaaa seg dat zwembad is ijskoud, jeetje mina, bbbrrrrrrrrrr, eens er helemaal in doet het wel deugd. Lekker afkoelen, nog wat luieren op de ligzetel. Na een ‘warme’ douche nog eens te goed doen aan een heerlijk buffet en dan op tijd slapen, morgen een flinke wandeling gepland… Slaapwel xxx
2 april 2014
Tuuut tuut tuut,
Op tijd dat bed uit, douchen, zalig ontbijten en dan lange broek aan, hemdje aan, petje op. Rugzakje gevuld met water en koekjes en off we go!
Met de auto is het zo’n 7 kilometer tot aan de ingang en we zijn niet alleen. Een heel bus met schoolkinderen en ook opnieuw een Franstalige afdeling van Okra is aanwezig. Pat zorgt voor onze inkomticketjes en dan kunnen we. De senioren voorbij steken, en die bende kinderen ook passeren, voila zo is’t goed!
Volgens onze bronnen is Rincon de la Vieja NP een echte aanrader. De wandelpaadjes zijn heel goed aangegeven.
Gelukkig is het een zeer dicht bos waardoor de temperatuur toch dragelijk is. Het is echt fijn wandelen met hier en daar vulkanische activiteit.
Zoals de stoomgaten, kokende modderpoelen, stinkende zwavelmeertjes (de bekende geur van rotte eieren).
Het bos wisselt af met open plekken en daar is het ondertussen wel loei heet zulle, amai amai. Het water gaat vlot naar binnen.
Deze wandeling ging best vlot waardoor er nog ruim tijd over is voor een tweede, maar pittige wandeling naar de waterval Cancreja zo’n 5 km wandelen, 10 km in de kering dus!
Vol goede moed, maar toch een beetje te overmoedig geweest achteraf gezien. Het is voortdurend klimmen en dalen, maar niet altijd op mooie paadjes.
Het is ook klimmen en dalen op rotsen, en op megagrote uitstekende boomwortels, dit is vermoeiend zanne en dan zijn er ook nog de open stukken, ja halloooooo veel te heet!
Na 2 uur en 20 minuten afzien, komen we bij de waterval. Het is dan al bijna 2 uur en nog niks gegeten. Buiten een paar koekjes en een beetje water hebben we niks en we moeten nog terug. Hebben we dit effe verkeerd ingeschat, ja wadde. Na dik een half uur starten we opnieuw voor de volle vijf kilometer terug, opnieuw klimmen en dalen, puffen in de zon. Die benen doen pijn, dieje rug wil niet meer mee, oooo my god, niks aan te doen. Bijten op die tanden en doorstappen, na opnieuw dik 2 uur stappen, bereiken we de uitgang en gaan we ons even melden bij de ranger!
We zijn veilig en wel uit het park, direct naar dat restaurantje voor food en drinks, noegabollen, keet gesloten, dju, hup dan maar naar de bar van de lodge e. ‘Dos servezas en ne cola en ne getorade por favor’en drinken drinken drinken! Voor de maag wat op te vullen chickenfingers! Nog just wat energie om ons zwemgerief aan te doen en ons in da zwembad te laten valle, aaaaaaa goh seg, das precies nog kouder dan gisteren. We besluiten van toch nog maar wat te gaan eten van het buffet, maar echt smaken doet het niet, we zijn allebei gewoonweg leeg leeg leeg. We zijn wel heel diep gegaan, amai, maar toch content dat we het gedaan hebben. Toedeloe!
3 april 2014
Tuuut tuut,
a nee gene wekker we zijn al vroeger wakker. Gisteren zo uitgeput en op tijd bed in met gevolg dat we nu al heel vroeg wakker zijn. Mijn kuitspieren weet ik perfect zitten, bij Patrick valt het nogal mee, zegt’m! En het is een engel want hij is al koffie aan’t zetten se, mmm!
Rustig douchen en nog een keertje ontbijten in de Hacienda Gauchipelin! Tuccie inladen en weer op weg. Nu naar de Cloud Forest Lodge in Monteverde op een hoogte van 1500 meter. We moeten terug over de Panamerican Highway waar er serieuze wegenwerken bezig zijn en die zo te zien ook echt wel nodig zijn.
In Limoral stoppen we efkes aan Mi Finca want ik moet dringend plassen en daar zitten ook ara’s, coooool! Nog enkele koffiekoeken en een café Helado gekocht en we kunnen weer verder!
Na nog 7 km asfaltweg en nog 18 km rot slechte weg komen we in Santa Elena aan maar de views onderweg zijn bangelijk. En voor onze lodge moeten we nog een kilometer steil naar boven op een slechte weg, free massage!
Tegen lunchtijd zijn we er en het ziet er weer kei goed uit. Een leuke bungalow! Tafel even buitengezet op het terras voor onze lunch.
Er vliegen weer schoon vogeltjes rond en eeeee wat is dat?
ooooo cooool een coatie of witneusbeertje, dit hebben we nog nooit eerder gezien en dat loopt hier zo gewoon tussen de bungalows. Na de lunch rijden we richting Monteverde NP want daar is een Hummingbird Gallery en die willen we graag zien!
Zoef zoef broom broom amai hier vliegen nog al wat kolibrietjes rond met het geluid van kleine brommertjes en zo supersonische snel. Foto’s maken is hier wel een hele opdracht zanne!
Oooo kijk er komt nog een neusbeertje piepen, schattig !!!
Ondertussen zijn we terug aan de lodge en is het behoorlijk afgekoeld, lange broek aan, dikke fleece aan bbbbrrrrrr het is eens wat anders. Subiet nog avondeten in het restaurant en dan zit het er voor vandaag weer op. Saluutjes.
4 april 2014
Tuut tuut tuut, lekker geslapen. Pat is al lekker koffie aan’t zetten se!
Na een beetje mager ontbijt vertrekken we naar Santa Elena Cloud Forest Reserve. En het heeft zijn naam niet voor niets gekregen. Als we na amper 7 km rijden toekomen, is het zeer mistig en vochtig, oeps!
Aan de receptie betalen we onze entree en krijgen we ook een map met de wandelroutes.
Wij gaan de Cano Negro doen, de langste. Ok regenjassen aan, camera’s ingepakt tegen de vochtigheid, warme vestjes, deze keer voldoende drinken en de nodige koffiekoeken in de rugzak en we kunnen starten.
Ooooooow dit is een heel ander forest, zo in de mist! Precies gorilla’s in de mist maar zonder de gorilla’s hihihihi!
Het lijkt keihard te regenen ma dat is niet, dat is gewoon de mist en de nattigheid die van de bladeren drupt en die bladeren vormen een paraplu met hier en daar een lekje 😉
Euh, hier kruipen toch enge beestjes zalle, eeeeeeeeeeeeeeeeeek.
Het is weer klimmen en dalen zulle, amai die beentjes weeral. Zweten in de jasjes maar wel een zeer mooie wandeling, zo’n goei 4 uur gewandeld. Het laatste stuk was weer echt wel zwaar, klimmen klimmen via trapjes au au au, allee joh en na elke bocht is dat nog verder klimmen. Rond 13 uur waren we terug in het koffiehuis en bij de uitgang, oef! Het Santa Elena Cloud Forest is een absolute aanrader. De nevel maakt het zo feeëriek en elke boom is zo begroeid door andere planten, dat elke boom een bos op zichzelf is.
Dan zijn we naar het Selvaturapark gereden, amper 800 m terug. Hier kan je ook gaan wandelen en zo maar voor vandaag is het wel goed geweest. Gewoon gaan lunchen en nog even naar de vlinder- en kolibrietuin geweest!
Tegen 16 uur is het wel goed geweest en rijden we terug naar de lodge, moe maar voldaan!
En dan kruist een agoeti ons pad!
Onze Pat heeft de raampjes van Tuccie nog eens gepoetst en ik heb ondertussen mijn boek van Jill Mansell ‘Huisje, boompje, feestje’ uit, oepsie. Nog een keer goed eten in het restaurant hier en dan valiesjes pakken. Morgen rijden we terug richting kust, namelijk naar Dominical, een ritje van 235 km. Adios!
6 april 2014
Amai, goede morgen, half 6 en we zijn alweer wakker. Gisteren, zaterdag 5 april, zijn we na een rit van zo’n 5 uur aangekomen in Dominical aan de Pacific Ocean. En als we dachten dat we het al warm gehad hadden, forget it, hier is het gewoon bloed bloed heet!
Onderweg zijn we aan de brug over de Rio Tarcoles even gestopt omdat daar meestal Amerikaanse krokodillen liggen, en ja hoor ze lagen er! We nemen daar ook onze lunch en het is zoooooo warm, pffffft. Na de lunch reden we verder richting Dominical. Onderweg zagen we heel grote palmboomplantages. In de loop van de namiddag kwamen we er aan, nog een paar kleine boodschapjes gedaan en dan verkoeling gezocht in het zwembad.
Ja wadde niks verkoeling, tis een schoon zwembadje zanne maar juist niks verkoeling. Dat water was warm. Dat beloofd om te slapen van de nacht!
Dus deze morgen, zondag 6 april, kletsnat van het zweet wakker geworden om
5.30 u. Het is de hele nacht warm gebleven. Om 7 uur pikken we ons ontbijt op en rijden we naar Marino Ballena, een nationaal park hier zo’n 27 km vandaan. Daar gaan we met een bootje de zee op, opzoek naar walvissen en dolfijnen met Dolphin Tours!
Eerst varen we langs een paar mooie strandjes en langs grotten, we zien voor het eerst de bruine pelikaan. Dan komt er bericht binnen dat er dolfijnen zijn gespot, onze kapitein spurt er naar toe!
Het zijn bottlenosed dolphins en ze zijn niet zo erg aardig voor de camera, ze spelen een beetje verstoppertje!
Even later komt er opnieuw bericht van dolfijnen, maar nu zijn het de spotted dolphins en die zijn wel aardig voor onze camera. Ze springen op voor de boot, leuk leuk leuk! Bibike is ondertussen wel een beetje mottig geworden van het dobberen op het water.
Tot slot gaan we nog wat snorkelen maar dat is jammer genoeg twee keer niks. Hebben wel al veel mooiere dingen gezien. Het water van de oceaan is warm, de bries op de boot doet wel deugd. Blij dat we terug zijn! Veel te misselijk en te warm voor lunch. Even afspoelen onder de douche en nog een plonsje in het warme zwembad, daarna siësta houden. Het is te warm om ook maar iets te doen, zelfs bij het zwembad liggen, is niet aangenaam!
Na een flink dutje opnieuw het zwembad in, gevolgd door een frisse douche die toch voor 2 volle minuten duurde.
Rond onze bungalow zitten er ook veel vogeltjes, dus we gaan nog even spotten nu de zon aan’t zakken is. Net voor het avondeten nog even een plonsje doen, alweer ja alweer een frisse douche. Na niet veel lunch te hebben gehad, smaakt het nu wel! Onze armpjes en onze snoetjes zijn behoorlijk verbrand, mijn lichaam gloeit. Subiet bed in onder de van. Wat we morgen gaan doen? Geen idee als het opnieuw zo heet wordt. Eigenlijk had we beter gekozen voor een extra dag in Sarapiqui of Monteverde, veel aangenamer dan nu hier in Dominical maar het zij zo en we maken er het beste van! Slaapwel xxx
7 april 2014
Tuut tuut tuut,
Weer vroeg wakker. Voorbije nacht leek het precies toch iets minder warm, maar nog wel warm hoor.
Voor het ontbijt even verkoeling zoeken in het zwembad, douchen en dat ontbijtje gaat smaken zanne!
Terwijl we ons ontbijt verorberen, loopt het zweet al van ons lijf, echt niet te doen.
Wat staat er vandaag op het programma, juist niks, veel te warm. Zelfs de wandelingen die je hier kan maken naar het strand zeggen ons niks, we blijven op het domein. Regelmatig een douche en een plonsje in het zwembad moet ons helpen om deze bloedhete dag door te helpen.
In de late namiddag krijgen we bezoek van een paar kappucijnenaapjes.
Buiten een paar foto’s nemen, hebben we echt niks gedaan. Tegen de avond ziet de lucht er dreigend uit, in de verte horen we wel gerommel, maar er valt gene drup, gene enkel druppel.
We besluiten van buiten onze kampplaats te gaan eten. Coconut Spice klinkt lekker, het is Aziatische keuken, maar die vinden we in het donker niet. Even nagevraagd maar blijkt er niet meer te zijn???? Dan maar bij Maracatu binnen e, mmm blijkt ook een goede keuze te zijn.
Na het avondeten, is het terug inpakken en een beetje organiseren, want morgen rijden we naar Corcovado, maar in Puerto Jimenez moeten we Tuccie achterlaten en worden met een 4×4 taxi naar La Leona gebracht.
Slaapwel xxx
8 april 2014
Tuut tuut,
Frisse douche, Tuccie inladen, nog een ontbijtje maar rond 7.30 uur moeten we wel weg zijn. We rijden vandaag verder naar het zuiden. Een rit van 170 km brengt ons naar Puerto Jimenez, een vroeger goudzoekersdorpje op het Osa-schiereiland. We worden verwacht om 11 uur aan het kantoor van La Leona Lodge, waar we Tuccie voor 3 dagen veilig achterlaten met een deel van de bagage dat we niet nodig hebben. In Dominical deden we nog een paar boodschappen voor onze lunch in Corcovado want daar is niets van winkel. Het ontbijt en het diner is inclusief! Per 4×4 taxi reizen we naar Playa Carate, nog een avontuurlijk ritje van zo’n 1,5 uur. Deze rit eindigt aan het strand, hier stappen we uit, laten de bagage achter en wandelen nog 2,6 km naar de lodge. De bagage wordt achterna gebracht met paard en kar. En geloof ons, het is hier net zo heet als in Dominical.
Walter van het kantoor wist ons te vertellen dat het de ergst zomer in vele jaren is en daarmee bedoelt hij, de warmste en wij hebben het geweten!
Ons wandelingske naar de lodge maken we door het bos, op het strand in de vlakke zon is het ondragelijk en we zien voor het eerst wilde ara’s en een trogon en een gewone zwarte havik.
De views vanuit het bos zijn ongelofelijk mooi. Na veel zweet komen we aan de lodge aan, nemen we een lunch en dan krijgen we onze tent toegewezen!
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa dit is de max, we hebben een front row tent, dus zicht op de oceaan, geweldig!
Achter onze tent, hebben we een eigen openlucht douche, de douchekop gemaakt met een cocosnoot, zelfs onze wc is in openlucht, ahahahahahaha we like it! Is toch de max niet???
Omdat het hier ook zo warm is, zelfs geen zeebries, doen we vandaag niks meer, rust rust rust en genieten van ons uitzicht. Er hangen ook heel wat hangmatten en vogeltjes vliegen hier als zot rond onze tent.
Rond 16 uur is onze bagage ook aangekomen, gebracht met paard en kar … 😉
En achter onze tent hoog in de bomen zien we slingerapen bananen plukken in de ene boom en er mee naar de andere boom springen.
Ach dit is gewoon super, we genieten 200% op ons eigen bountyplekje …
Slaapwel xxx
9 april 2014
Al vroeg wakker, de golven bulderen nogal amai maar wel heerlijk geslapen!
En als ge dan de tent opent, hebt ge die mega oceaan voor je. Dit is een ’tent with a view’ en als bonus worden we verwelkomt door een paar wilde ara’s in de boom voor onze tent, super
Lekker douchen en dan naar het ontbijt!
Terwijl we zitten te ontbijten loopt het water opnieuw van ons lijf en beslissen we van het hier ook heel rustig aan te doen, dus eigenlijk niks, enkel genieten van nog meer rust!
Op het domein is er toch ook wel wat fauna te zien.
Ons lunch bestaat uit een boterham met tonijn en dat smaakt best goed op ons terras van onze tent.
In de namiddag gaan we toch even een wandelingske maken op het strand tot aan Corcovado N.P.!
Na de wandeling tijd voor een douche (alweer) en lekker relaxen. Al weer een zalige dag gehad!
10 april 2014
Gooooooooooodmorning, alweer lekker geslapen!
Onze laatste dag in Corcovado.
Na het ontbijt brengen we de dag alweer heel relaxend door, wandelen in het NP zit er niet in, te warm en ook wel een beetje prijzig. Je betaalt 10$ permit en dan ben je verplicht om een gids mee te nemen en daarvoor betaal je ook nog eens 40$ per persoon, euh das wel een beetje te veel zalle!
Heerlijk pootje baden is zowat de enige remedie tegen de hitte.
Ooooh, echt wel een paradijselijk plekje, mmmmm.
Die kolibries, vliegende brommertjes, zalige vogeltjes. We kunnen er maar niet genoeg van krijgen.
En heel wat variatie in hagedisjes, het blijft fascinerend!
Voor het eerst zien we een Caracara van dichtbij, specialeke!
We hebben beslist om vanavond een ‘guided nightwalk’ te doen hier rond het domein. We zijn met z’n 5, Pat, ik en nog een Engels gezin en de gids. Dat gezin is er wel wat te veel aan, de zoon en vader zijn enorm geïnteresseerd in mieren en kunnen de beestjes niet laten zitten, zelfs een slangetje wordt uit zijn holletje gepookt, djeezes.
En dat kruipt hier zo allemaal rond in het donker, brrrrrrrrrrrr!
Ondanks het feit dat het ook hier zo bloedheet is, vinden we dit wel een super coole plek om tot rust te komen, geweldige keuze Geert, thanks.
11 april 2014
Tuut tuut tuut,
Na 3 dagen luieren, puffen, zweten, relaxen en zalig genieten is het nog eens een keertje vroeg opstaan.
Vandaag rijden we naar onze voor laatste bestemming, San Gerardo de Dota!
Nog een laatste blik van onze front row tent, super aanrader!
We moeten al vroeg ontbijten en vertrekken want de 4×4 taxi pikt ons terug op waar hij ons drie dagen ervoor afzette.
En daarvoor moeten we nog de 2,6 km terug wandelen, deze keer gaan we over het strand. De zon is al wel flink van de partij, maar het is aangenaam wandelen, hoewel het zweet loopt van ons lijf!
Tegen dat we aan de taxistop komen, staat onze taxi al te wachten. Een beetje na ons komt de oude man met paard en kar ook aan met onze bagage. En dan op naar Puerto Jimenez waar we onze Tuccie terug oppikken. Ow jeetje, de wagen heeft drie dagen onder een grote boom gestaan en hangt vol vogelpoep, jakkes! We krijgen de spriet om het een beetje proper te maken. En dan op naar de volgende bestemming. Net voor we het Talamanca gebergte ingaan, stoppen we nog voor de lunch. Het wordt een Mc Donalds en we krijgen er een flinke stortbui gratis bij, doet zelfs deugd na 6 dagen hitte!
Na de lunch volgt een lange rit door het zeer mooie Talamanca gebergte. We klimmen hier naar hoogtes tot boven de 3000 meter, bangelijk, maar soms ook eng want er hangt op sommige plaatsen dikke mist, ssssssssssspppaannend! Het Savegre Mountain hotel ligt in een klein dalletje aan de Savegre rivier, super mooi en weet je, het is hier lekker koel, zalig!
We checken in en krijgen een leuke bungalow. Er zijn hier ook heel mooie wandelingen te doen maar vandaag is het nog een beetje rust. Ik voel heel goed aan de ademhaling dat we hier een stuk hoger zitten! We hebben hier halfpension en euh, het buffet is afjes hier! Een heerlijk buffet met ruime keuze en lekker, jammie jammie!
Slaapwel xxx
12 april 2014
Mmmm een beetje uitgeslapen en het is heerlijk fris om niet te zeggen koud genoeg om een dikke fleece, lange broeken en sokken aan te doen. Hahahah wat een contrast met de vorige dagen, de max! Het ontbijt was ook overheerlijk, buikje goed gevuld!
Vandaag zouden we normaal gezien een flinke wandeling maken, maar we vernamen van een Belgisch gezin dat er een Quetzal op het domein een nest heeft. We zijn eens gaan kijken, we zijn er zo’n 3 uur blijven bij staan maar het is dan ook een uitzonderlijke mooie vogel. En we kregen zowel het mannetje als het vrouwtje te zien. We hebben overdreven veel foto’s gemaakt en willen er graag een paar tonen, we zijn er zeer trots op!
Als je goed kijkt, zit er links van de boomstam een gat en daar zie je een lange veer uitsteken, hier is dus het nest! En dan begint het wachten want we weten niet hoelang hij (mannetje heeft een superlange staart) al op het nest zit? Het duurde zelfs even voor we door hadden dat dat een veer was!
En beetje verdoken opgesteld en ondertussen is de zon hier ook flink van de partij. Er zijn al heel wat anderen komen zien en weer weg gegaan, ook wij beslissen om een beetje verder te wandelen.
We komen nog vanalle beestjes tegen op onze weg maar we beslissen al vrij vlug om terug te gaan en dat was een heel juiste beslissing, een paar minuutjes later zien we dit!
Schattig e en wacht tot je hem helemaal kan zien.
En geef toe, dit is toch een super mooie vogel. Het mannetje heeft een staart van dik een meter lang.
Even na dat het mannetje wegvloog, hadden we ook het geluk om ook het vrouwtje te zien. Zij gaat op haar beurt ook op het nest zitten en dan is het spektakel voorbij!
Ondertussen is het middag en het lunchpakketje dat we gisteren bestelden om vandaag op de wandeling mee te nemen eten we dan maar op aan onze bungalow en dan begint het nog te regenen, ok geen wandeling dan vandaag. In de late namiddag lopen we nog even langs het terras van het restaurant, er zitten daar ook heel wat kolibries en poseren dat ze kunnen!
’t Zijn nogal eens modellekes e. Tegen een uur of vier wandelen we terug naar de plaats van het nest, zouden we een tweede keer geluk hebben vandaag ????
Als we op de plek toekomen, zijn we niet alleen maar het vergt heel wat geduld en na goed 2 uur staan we er wel terug alleen en dan komen ze weer te voorschijn se!
Pat ziet nog net het vrouwtje, ik ben te laat, gelukkig had hij zijn camera klaar!
En dan komt het mannetje opnieuw aangevlogen en wij waren nog maar met z’n tweetjes, aaaaaaaaaaaaaaaa super! Het is al dik 6 uur gepasseerd en tijd om te gaan eten maar eerst nog een aperitiefje bij de openhaard in de bar en dan nog weer lekker smullen !
San Gerardo de Dota is ook een aanrader!
Slaapwel xxx
13 april 2014
Tuut tuut tuut,
Vandaag rijden we terug naar San José maar na het ontbijt gaan we nog heel even naar het nest kijken, maar we krijgen het koppel niet meer te zien. We vertrekken met een zeer voldaan gevoel.
We rijden opnieuw door het Talamanca gebergte, er hangt veel mist!
Net voor de middag komen we aan ons hotel aan, we krijgen zelfs een upgrade, woehoe!
Rond half 2 leveren we onze Tuccie in, heeft goed dienst gedaan en ons Ellen (de gps) ook. We wandelen even door de winkelstraat. Er is een gezellige drukte, op een souvenirmarktje koop ik nog een paar kleine spullekes. Het laatste ijsje smaakt! Na een lekker diner kruipen we op tijd in ons bed, want we moeten midden in de nacht opstaan voor een lange vlucht!
We hebben een super reis gehad, alles is vlot verlopen en we hebben er zeer zeker van genoten. We kunnen Costa Rica zeker aan iedereen aanbevelen e Geert. Een flinke dank je wel voor het uitstippelen van een zeer mooie reis met geweldige slaapplaatsen. We zullen Trans Costa Rica tours ook aan iedereen aanbevelen en hopelijk kunnen toekomstige bezoekers van ons reisverhaal genieten en worden ze extra warm gemaakt voor Costa Rica!
Groetjes Els en Patrick
xxx