Op Amerikaans avontuur…
Na een stukje Azië (Thailand, Nepal en Sri Lanka) en een heel klein stukje Afrika (Oeganda) gezien te hebben, wordt het eens tijd om de grote plas naar het westen over te steken, naar Amerika!
Mijn trip start in Boston in de staat Massachusetts. Vervolgens reis ik met de bus naar Conway, een dorpje in de White Mountains in de staat New Hampshire. Mijn avontuur eindigt in New York City in de staat New York.
26 oktober 2008
Vanmorgen rond 5.30 uur kon ik dan eindelijk richting Brussel rijden. Om 7 uur daar aangekomen wist ik al gauw waarom ik er 3 uur eerder moest zijn, een rij van hier tot in Tokio. Netjes alle vragen beantwoorden, bagage-check in orde (oef).
Om 10 uur kon de juffra dan eindelijk naar New York vliegen, met Delta Airlines. Na zo’n 9 uur i.p.v. 8 uur vliegen, met heel wat turbulentie (maagje overstuur) en strenge controle (fotootje nemen, vingerafdrukken, … nog eens bagagecheck) mocht ik Amerika binnen. Oef!!!
Na nog een uurke wachten kon ik dan doorvliegen naar Boston!
Zo flink als ik ben, heb ik netje de bus genomen en dan met de Subway (metro), om daarna nog eens de bus te nemen, ben ik dan zo rond 20.15 uur local time (5 uur verschil) in het Prescot International Hostel geraakt. En geruststelling men booking was oke! Toch fijn als alles loopt zoals ik wil, slaapwel!
27 oktober 2008
Hoi hoi,
Heb net een stevig ontbijt achter de kiezen: spek, ei., brood en frietjes (dat laatste was beetje lastig binnenkrijgen).
Vandaag opnieuw met de metro op weg, deze keer naar Downton Crossing, jawel het hartje van Boston.
Hier heb je de Freedom Trail. Dit is een wandeling van zo’n 5 km die dwars door de stad loopt, aangegeven door een rode geverfde lijn op de stoep, hier en daar is het ook aangegeven d.m.v. rode bakstenen, origineel!
Het Boston Commom is het oudste openbare park van de VS. In 1830 stonden in dit park koeien te grazen, nu zitten er in deze groene oase heel wat grijze eekhoorntjes.
Dit is de skyline van Boston aan de Charles River op een mooie herfstdag.
Het is warm en zalig om hier in de haven te zitten.
Ondertussen heb ik al een heel stuk door Boston gewandeld. Hier en daar leuke winkeltjes gezien met leuke spulletjes. Halloweenversiersel en ook al hier en daar Kerst spullekes.
De toren met de klok die je ziet is het Custom House. Begin 1837 was het onderste deel een Griekse tempel, maar de federale regering wilde het groter, dus in 1913 werd er een toren op verder gebouwd van zo’n 150 m. Toen was de eerste wolkenkrabber van Boston geboren. Dezer dagen huist er in die gebouw een hotel.
Ik passeerde ook het café Cheers, weet je nog heel vroeger de serie met Sam, Diana en Norm. ‘Cheers, where everybody nows your name’. Dit is niet het originele café aan Quince Market. Het originele staat in Beacon Hill. Als het me nog lukt, ga ik er nog langs voor ik naar NY vlieg.
Ik ben ook het Bunker Hill Monument geweest. Dit is een obelisk van 60 meter hoog uit graniet. Het Bunker Hill Monument herinnert aan de eerste grote slag in de revolutie van 17 juni 1775.
Het standbeeld van Kolonel William Prescott voor de Bunker Hill monument.
Je kan er naar boven klimmen via een wenteltrap met maar liefst 294 trapkes.
Een hele klim, maar je hebt een super zicht op de stad en de haven.
Morgen dinsdag ga ik naar het New England Aquarium en als het nog kan een tripje met de boot maken langs de kust van Boston… als het nog kan zeg ik want rond deze tijd van het jaar zijn er heel wat zaken niet meer open.
28 oktober 2008
Hoi hoi,
hier ben ik weer.
Zo erg dat ik gisteren mijn sandalen miste omdat het warm was, zo blij ben ik vandaag dat ik mijn dikke jas en wandelschoenen bij heb.
Het weer is hier ferm omgeslagen, koud, regen, wind en ik had een boottripje gepland!
Ik ben vanmorgen nog maar eens gaan hop-on-hop-offen met de metro. Om ergens te geraken moet je wel wat wisselen. Van de orange line naar de red line en dan weer naar de blue line, de metro pakken is nu wel peanuts voor mij, LOL.
Omdat het zo slecht weer is, ben ik maar naar het New England Aquarium geweest, leuk alternatiefje. Er zat ook inkom bij voor het Imax Theater, ne cinema dus, “The Wild Ocean in 3D …”.
Ik ben ondertussen dan ook nog naar South Station geweest om mijn busticketje naar Conway te kopen. Nu nog de jeugdherberg regelen en dan kan ik overmorgen aan mijn tweede etappe beginnen. Morgen ga ik proberen naar Harvard University te gaan en als er nog tijd is naar het JFK Museum. Hopelijk kunnen jullie er zo een beetje van genieten. Ondanks het slechte weer geniet ik er hier ook van. Tis wel heel anders dan Azië of Afrika, hoewel hier heel veel Aziaten en Afro-Amerikanen rondlopen.
29 oktober 2008
Hoi hoi,
voorlopig laatste dagje in Boston. Vandaag ben ik richting Cambridge gegaan. Cambridge is gelegen aan de linkeroever van de Charles River (die dwars door Boston loopt) en is een zelfstandige stad met 100000 inwoners. Op een steenworp van dit centrum strekt zich de campus van de wereldberoemde Harvard University.
Deze universiteit is 1 van de oudste en meest gerenommeerde universiteiten van de VS. Op het parkachtige terrein staan 400 gebouwen die herinneren aan Engelse universiteiten.
Mister Harvard zelf.
In de Winderer Library, één van de grootste universiteitsbibliotheken ter wereld, zijn meer dan 7,5 miljoen boeken ondergebracht in verscheidene kilometers aan kastruimtes.
Na de universiteit heb ik een wandelingetje gemaakt in het Public Park. Dit park dateert van 1873. Het is hier rustig en aangenaam vertoeven.
Deze avond moet ik mijn rugzak terug inpakken want morgen ruil ik de stad in voor de bergen. Om 10 uur neem ik de bus richting Conway, de White Mountains. Vanmorgen hoorde ik hier iemand zeggen dat de eerste sneeuw begin oktober al gevallen was, vooral rond Mount Washington.
In ieder geval mijn muts, sjaal en handschoenen ga ik maar niet te ver meer wegsteken, want het is hier vandaag al behoorlijk koud geweest, en de White Mountains liggen nog meer naar het noorden, richting Canadese grens. Misschien toch maar goed dat ik mijn skibroek mee heb, lol.
Ik had hier gisterenavond nog een leuke babbel met een paar Australiërs, dat zijn toch altijd zo’n aangename mensen om mee te babbelen eh, plezant.
Daarstraks zag ik nog iets straf. Boston heeft ook zijn deel van bedelaars, zoals elke grote stad dat heeft. Wel, er zit er daar ene met een beker waar je dus geld in kunt steken, maar met de rosse muntjes zoals wij die hebben, was hij blijkbaar niet content, want die viste hij uit het potje en gooide die weg.
En om me een beetje te verwarmen, wilde ik een koffietje gaan drinken bij Starbuck’s in Cambridge, ja vergeet het maar, samen met mij kwam de lokale brandweer er aangereden met sirene,. Er bleek een brandje te zijn. Dan ben ik maar een andere Starbuck’s gaan zoeken.
Zo dit was het weer voor vandaag. Het lukt me steeds beter om er foto’s op te krijgen en de nodige uitleg bij de foto’s te geven, … eh Ria… Of het de komende dagen nog zo makkelijk lukt, is nog af te wachten… kweet niet of er in de jeugdherberg internet is.
Dikke kus en dikke knuffels vanuit het koude Boston
To be continued …
30 oktober 2008
Om 10 uur vanmorgen ben ik richting White Mountains vertrokken. Het was een ritje van 3,5 uur, maar wel een zeer mooi ritje, echt wel!
De Indian Summer loopt hier ten einde, de winter staat voor de deur, maar desondanks kan je toch nog wat kleurenpracht zien. Ik vraag me af wat dat in volle herfst moet geweest zijn, jeetje. Op weg naar hier viel er wat nattigheid uit de lucht, jawel fijne sneeuw. Om half 2 in de namiddag kwam ik hier aan, ja hallo, de jeugdherberg gaat pas om 5 uur open. Dus ben ik maar iets gaan zoeken om te eten, wat dacht je van een taverne met Indiaanse naam, Chinookie, hahaha cool. Toch nog wel even in de vrieskou moeten wachten tot er iemand de deur kwam open doen.
Maar, de jeugdherberg is heel erg oke. Het roept de herinneringen van Australië op. Ik ben dan nog een paar boodschapjes gaan doen, want ik kan hier zelf koken.
Ik heb hier een 6 persoonskamer voor mij alleen. A ja, en er is hier een klein probleemke. Hier rijden geen bussen en metro’s dus ik word haast gedwongen een auto te huren. Ja wadde.
Slaap ze.
31 oktober 2008
Heb goed geslapen. Lekker ontbeten, en dan mijn stoute schoenen maar aangetrokken en de Carrental gebeld. Ik kan een autootje huren van zaterdag tot zondag.
Nadat geregeld te hebben, ben ik hier wat in de buurt gaan wandelen. Alleja, in de buurt, uiteindelijk is dat bijna dik 6 uur geworden. Er zijn hier leuke bruggetjes over de rivieren, die zijn overdekt.
En in de verte kan ik Mount Washington zien met sneeuw op de top.
Ik ben ook ben de Saco Rangers langs geweest voor een planneke van de Kancamagus Highway.
In de namiddag ben ik tot halverwege Noord-Conway gewandeld. Daar is een groot Outlet Center, Maasmechelen Village verdwijnt in het niet. Heb er wat rondgeneusd, maar niks gekocht. Ik heb wel ferme blaartjes opgelopen, lang leve compeed.
Hier vlakbij aan het kruispunt stonden vandaag aanhangers van Barak Obama, je voelt dat de verkiezingsdag dichterbij komt. Wel een leuk sfeertje.
Het is vandaag ook Halloween, boehoe, Trick or Treat.
1 november 2008
Vanmorgen heb ik het een beetje rustig aangedaan, ik kon niet echt weg, want Jef ging me komen ophalen voor de auto.
Ik had het kleinste autootje gevraagd omdat ik er toch alleen in zit, ja teutebollen, Jef kwam af met een Dodge Grand Caravan, en nog wel een automaticske. Spannend.
Na de lunch ben ik dan met mijn vriend Dodge gaan cruisen over de Kancamagus Highway. Tjonge tjonge, zalig is dat. Kei goei weer, wel ferm koud, ma de zon schijnt, geen wolkske aan de hemel, en rustig cruisen tussen grote gekleurde bomen, met op de achtergrond een muziekske van oa. Norah Jones ‘Come away with me’. Zaaaaaaalig!
Hier en daar kan je naast de weg stoppen aan fotostopkes en er zijn ook heel wat wandelpaden.
Ik ben een paar keer gestopt, en heb wel wat gewandeld, maar durfde toch niet zo goed alleen de bossen in. Ik heb jammer genoeg geen moose (eland) en ook geen beer gezien. Ma soit, de trip was de moeite waard.
Morgen zondag ga ik met de Cog Railway naar de top van Mount Washington, ttz. tot bijna aan de top. Er ligt al heel wat sneeuw dus tot aan de top gaat niet meer. Om 8 uur moet ik ze eerst bellen om te horen of het weer het toe laat om met het treintje de berg op te gaan.
Vannacht wordt hier ook de klok verzet, dus wordt het 5 uur tijdverschil vanaf morgen 6 uur. Sms’en of bellen gaat ook niet want ik heb hier in de bergen geen ontvangst.
Zo dit was het voor nu.
2 november 2008
Ik ben om 7 uur opstaan. De lucht is weer helder en de zon straalt. Om 8 uur moest ik even checken of de Cog Railway nog de berg opgaat en ja hoor, om 10 en 13 uur. Dus tijd zat om op mijn gemakske met Dodgeke naar Bretton Woods te rijden, route 302 helemaal door de bergen!
Ook hier kan je onderweg zo nu en dan stoppen aan fotogenieke plaatskes, wat ik ook gedaan heb, bijgevolg de treinrit van 10 uur gemist. Ma niet getreurd, een lekker Cappucino French Vanilla kon me ondertussen een beetje verwarmen. Zoals ik eerder al zei, het treintje gaat niet meer helemaal tot aan de top omwille van de sneeuw en ijs. En geloof me sneeuw en ijs ligt er.
Om 12.45 uur luidde de klok van het treinstation, het signaal dat we in de dieseltrein moesten stappen.
De Cog Railway. De eerste trip naar de top was op 3 juli 1869. De bouw van deze spoorweg is begonnen 1866.
Normaal gaat het op steenkool, maar vandaag was het een dieseltreintje. Dus de zwarte rookwolken bleven achterwege.
Het was wel leuk, zo een treintje uit die old days.
Stillekes gingen we naar boven want de trip is behoorlijk stijl. Maar het panorama dat je er bij krijgt, waauw. Geweldig, bangelijk, super, cool en wit van de sneeuw en ijs.
Zelfs op de rails ligt op een gegeven hoogte al ijs.
Ik kon helemaal op de eerste rij zitten van het treintje, ik heb dan ook stukjes proberen te filmen. We zijn ongeveer tot op 2/3 van de top geweest.
In de verte kon je zelfs wandelaars zien in de sneeuw.
Na het treinritje en de lunch ben ik op men gemakske met Dodgeke terug richting Noord-Conway gereden.
Weer zo heerlijk gecruised in de bergen, mmmm. Dit zou ik alle dagen wel kunnen doen. Maar dat kan niet, want Dodgeke moest ik namiddag terug inleveren. Ik had wel een beetje speling qua tijd, want de zaak was gesloten. Maar moest er wel rekening mee houden, dat ik nog zo’n 6 mijl te voet naar de jeugdherberg moest, en dat is hier berg op en berg af.
Het was al goed donker toen ik terug ‘thuis’ was. En mijn hielen, tja, die liggen nu wel helemaal open.
Mijn Blackstones (wandelschoenen) laat ik dus maar achter, die hebben hun dienst allang gedaan, hebben Australië twee keer meegedaan en Nepal.
Na een lekkere douche en avondeten heb ik nog wat zitten babbelen met iemand uit Alaska. Zij werkt in de zomer in het Denali N.P., alleja, zij runt de personeelszaken daar en heeft me laten verstaan dat als ik wil afkomen om daar te werken, dat ik het maar moet laten weten. Dit zijn connecties die ik moet koesteren.
3 november 2008
Heb een beetje uitgeslapen tot 8 uur. Mijn rugje is vandaag een beetje pijnlijk. Het vele berg op en af begint er zo wat uit te komen denk ik, dus doen we het een beetje rustiger. Na het ontbijt en salu te hebben gezegd tegen een aantal mensen die er de voorbije dagen ook logeerden en nu doorreizen, ben ik met Reawynne (Nieuw-Zeelandse) en Cindy (de bazin) meegereden tot in Noord-Conway.
Dit is een leuk winkeltje in Noord-Conway. Ze hebben hier appelsiroop en appelgelei en nog allerlei appeldingetjes, maar ook lekker soorten koffie die je kan kopen. Ik heb een zakje French Vanilla gekocht.
Het treinstation. Hier kan je ritjes maken met een locomotief door het glooiende landschap.
Het is best wel bewolkt vandaag en er staat een snijdende wind. Op een rustig tempo neus ik rond in die leuke shops en winkeltjes, er zijn hier ook heel wat ski en outdoor -winkels.
Morgen is het de dag van de waarheid hier in Amerika en je voelt de spanning, amai. Aanhangers van Obama en McCain, ze zijn er hier ook. Blij dat ik morgen nog niet terug in de grote stad ben, das voor woensdag pas.
Zo dit was het weer voor vandaag. Het volgende bericht zal waarschijnlijk terug vanuit Boston zijn.
4 november 2008
Hoi hoi,
Vandaag is het Election Day. Raewyn zet me na het ontbijt af aan Echo Lake, op zo’n 6 mijl van de jeugdherberg.
Echo Lake is een klein meertje en ligt voor Catherine Ledge, een hoge berg/rots. Je kan deze rots beklimmen, wat mijn vooral in de zomer doet. In dit meer wordt dan ook gezwommen. Ik heb een fijne, rustige wandeling gemaakt rond dit meertje. En ben dan helemaal terug gewandeld naar de jeugdherberg.
Ik heb deze voorbije dagen in de mountains toch heel wat kilometers afgelegd, mooi. De omgeving is dan ook subliem. Moest ik hier terug komen, dan zou ik zeker een auto voor een paar dagen huren, omdat ik nu een aantal dingen niet heb kunnen doen omdat het te voet niet haalbaar was, maar ik heb weer bijgeleerd. En ik zou dit dan ook liever samen met iemand doen, want het is niet echt veilig om alleen de bergen in te trekken. Met niet veilig bedoel ik dan, er zijn beren en elanden en andere wilde dieren, die je pad kunnen kruisen en dat kan gevaarlijk zijn, alsook de weersomstandigheden, kunnen snel veranderen.
Iedereen zat vanavond in de jeugdherberg aan de tv gekluisterd om te weten wie de nieuwe president gaat zijn. Om 23 uur lokale tijd, wisten ze dat Obama de 44ste president van de Verenigde Staten zal zijn. Groot feest hier.
5 november 2008
Vandaag ben ik met de bus van 9 uur terug naar Boston gereden. Ik logeer nu in de jeugdherberg van Boston. Het is hier een drukke bedoening. Heel veel jongeren. Hier vlak bij is dan ook het Berklee College of Music. Veel heb ik vandaag niet meer op het programma. Ik ga morgen naar de haven om te zien of ik nog met de boot naar de walvissen kan maar ik vrees er een beetje voor.
6 november 2008
Hoi hoi,
Dit is mijn laatste bericht vanuit Boston.
Het regent vandaag met bakken uit de lucht. Toch ben ik even langs de haven gegaan om te horen of er nog boten naar de walvissen gaan, maar het zit er niet daar ze alleen nog in het weekend varen. Jammer, but so be it. Dan maak ik er maar een dagje museum van. Eerst naar het Museum of Fine Art. Jeetje, is dat groot zeg. Bestaat uit 2 verdiepingen, met hele lange gangen en heel veel aparte zaaltjes. Je kan er allerlei kunst bekijken: schilderijen, beeldhouwwerken, potten, noem maar op. Zowel de gekende Rembrandt, Rubens, Degas, Manet, Monet, Van Gogh, ze hangen hier allemaal. Ook is er kunst te zien uit de Grieks-Romeinse tijd, Chinese en Japanse art, Engelse, Afrikaanse, Amerikaanse, Nederlandse, … het is er allemaal. Chique, chique.
Dit was een grote zaal dat aan de muren vol hing met schilderijen, zowel Vlaamse, Nederlandse, Franse en Italiaanse schilders.
In deze zaal stond iemand in een pose op een stoeltje. Daarrond zaten te tekenen. Er zaten knappe dingen tussen moet ik toegeven.
Ik wandelde in een gang en werd ineens aan de kant gezet, er kwamen mensen met een karretje aan waar zeer waardevolle vazen opstonden. Zeer kostelijk denk ik.
In deze kast stonden heel wat potten en vazen uit de Grieks-Romeinse tijd.
Dit is het John F. Kennedy Presidential Library and Museum. JFK was de 35ste president van de VS. Het laat oa. in allerlei filmpjes zien hoe hij als zoon van een ambassadeur, student aan Harvard, senator voor de democraten werd om uiteindelijk president van de VS te worden en vermoord werd in Dalles Texas op 22 november 1963.
In de jaren 60 werd er op deze manier campagne gevoerd.
Dit is de officiële zegel van de President van de Verenigde Staten.
Zo dit was het een beetje wat Boston betreft. Boston is een geweldige stad. Heel wat historische zaken te zien en te bezoeken. Downtown Boston is gezellig druk. Aangenaam vertoeven als het goed weer is.
Het is nu bijna 16.30 uur en het is buiten al zo goed als donker omwille van het slechte weer. Sebiet ga ik nog iets zoeken om te eten. En dan mijn backpack weer maken. Morgen naar New York, een andere staat, een andere stad, een wereldstad die nooit slaapt. Ik kijk er naar uit, ook omdat onze Marc komt.
Groetjes en tot in New York.
7 november 2008
Vannacht weer weinig geslapen door het vele lawaai in de hostel, maar goed, ik vlieg naar New York vandaag. Om 10.20 uur ging mijn vlucht. Alles op tijd, goed zo. Slechts 41 minuten vliegen, tegen dat we op 22000 voet waren, werd de landing al haast ingezet. Even nog uitzoeken waar ik onze Marc moet gaan zoeken. Na toch dik 2.5 uur wachten, is hij er ook.
Nog effe uitzoeken hoe de subway hier werkt en dan naar ons hotel. Het gaat allemaal vrij vlot.
Onze kamer in het Chelsea Star is wel super klein, 1 dubbelbed, dat niet al te groot is, ahum en bangelijk veel lawaai. Dat beloofd. Nadat we de bagage afgezet hebben zijn we iets gaan zoeken om te eten en de buurt een beetje gaan verkennen.
We zitten eigenlijk een beetje centraal, niet te ver van bijvoorbeeld de Empire State en ook niet ver van de Hudson waar we morgen met de helikopter zullen vertrekken. De eerste kennismaking valt mee.
8 november 2008
Onze eerste nacht in NY was een ramp. Geen van beiden een oog dichtgedaan. Zoveel lawaai, niet normaal. ’s Nachts om drie uur hebben we hier op het net en ik in mijne boek aan’t kijken geweest voor een andere hotel. ’s Morgens toch even langs de balie geweest. We krijgen een andere kamer met 2 bedden, aan het lawaai is niks te doen, dit is New York. Dus oorstopkes gaan kopen. Het is nogal mistig en er valt nattigheid. Er wordt beslist dat er vandaag geen helikoptervluchten doorgaan, dus verzetten we dat naar morgen.
Uiteindelijk begint het dan ook te regenen, dus maken we er een museumdagje van.
Het Metropolitan Museum of Art en het American Museum of Natural History.
Ligt allemaal vlakbij het Central park waar we ook een stukje door wandelen, maar de regen gooit een beetje roet in het water.
Dan maar een beetje shoppen bij Macy’s, een gigantisch winkelcomplex waar zowat alles te koop is wat iemand nodig heeft.
New York by night.
9 november 2008
Met de oordopjes heb ik super goed geslapen vannacht.
En de lucht ziet stralend blauw, dus na het ontbijt terug naar de helihaven en
jaja vandaag vliegen we met de helikopter. Geweldig was dat.
We vlogen over de Hudson River, langs Statue of Liberty, over Central Park, langs de Brooklyn Bridge, Ground Zero, super gewoon.
Dan met de metro naar het zuiden waar we met de ferry naar Liberty Island varen, om het Vrijheidsbeeld te bezichtigen. De skyline van New York is ook geweldig.
Het Vrijheidsbeeld is helemaal niet zo groot als ik altijd gedacht had.
Op een klein half uurtje hadden we daar alles gezien. Terug met de subway richting Empire State Building.
Hier mogen we op het Observatory Platform. Het is dik anderhalf uur aanschuiven eer we eindelijk op het 86ste verdiep zijn, maar het panorama is wel echt de moeite waard. De zon is onder aan het gaan, overal branden lichtjes, mooi, mooi. Opweg naar Hooters, passeren we St. Patrick’s Cathedral, waar een misviering bezig is. Morgen passeren we hier terug langs want het is al te donker om nog foto’s te nemen.
Bij Hooters gaan we nog avondeten. Ozze Marc zit in de Irish Pub, en ik ben nu klaar met mijn blogje voor vandaag, dus ik ga ook nog even naar de pub.
Hopelijk is het morgen net zo’n superweer dan vandaag, dan gaan we nog even terug naar Central Park, en het Waldorf-Astoria en Rockefeller Center. Nog een laatste volle dag New York.
10 november 2008
Hoi hoi,
Al weer goed geslapen, nadat we gisteren nog effe in de Irish Pub Molly Wee gezeten hebben. De Baileys ging er vlotjes in.
Vanmorgen hebben we de subway nog een laatste keer genomen naar het Central Park. We waren er eerder al geweest maar toen regende het. Nu is het hier best fris, maar de zon straalt aan een blauwe lucht. Nog een flinke wandeling dus door Central park. Je kan de herfst kleuren nog goed zien.
Dit is het Jacky Kennedy Onassis Reservoir. Best groot, gelegen in Central park, tot daar is het redelijk veilig om rond te wandelen, alles boven het reservoir staat in de gids omschreven als onveilig zelfs overdag.
Dit is de schaatsbaan in Central Park die je beslist al een keer in een film gezien hebt, bv. Serendipity?
We hebben besloten om vanavond nog een night-tour te doen met een hop-on hop-off bus, dus New York by night.
En daarna is het mijn backpack terug maken. Morgen hebben we de voormiddag nog wel, maar onze kamer hebben we niet meer, zodus.
Iets na de middag moeten we richting JFK-airport en dan gaat het weer richting België.
11 november 2008
Na het ontbijt zijn we nog even naar de haven gewandeld. Gisterenavond zagen we heel veel politiewagens rijden en staan. In de haven is het zeer druk, een hele militaire bedoening. Zowel de lucht-, land- en zeemacht is aanwezig.
Het wemelt hier ook van de politie. We beslissen de haven maar te verlaten. Wanneer we nog een lunch houden, weten we waarom die drukte er was. President Bush was op dit vliegdekschip aanwezig.
Na de lunch zijn we dan terug naar de vlieghaven vertrokken om terug naar België te vliegen.
Ik heb weer een fijne reis achter de rug. Boston vond ik aangenaam, New York blij dat ik het gezien heb, maar had er meer van verwacht (het lijkt hier overal wel een beetje op een bouwwerf), de White Mountains, tja dat vond ik wel de max. Ik voel me beter in de bergen en natuur dan in de stad. De helikoptervlucht vond ik ook wel super.
Hopelijk heb je net zo genoten van mijn verhaal als ik van de reis! Bedankt!